Zimbatò – Gerecht met paprika’s, aubergines en aardappelen

Ciao fratello,

Ik liep van de week te wandelen door de Achterhoek, en kwam langs een schitterend, knalgeel veld. Geen paardenbloemen dit keer, ook al kunnen die ook voor zo’n oogverblindend effect zorgen, maar koolzaad. Er stond een bord in het veld met een soort reclame erop. ‘Brassica: verkregen uit de eerste milde, persing van koolzaad’. Zou dat een alternatief zijn voor olijfolie vroeg ik me af?  Bij Pure Taste, dé delicatessenwinkel van Zutphen vond ik de flessen. ‘Ze zijn niet aan te slepen’, vertelde de eigenaar. ‘De olie is bijzonder van smaak, niet duur en bevat het laagste percentage verzadigde vetzuren van alle plantaardige oliën. Bovendien is de olie rijk aan omega 3 en 6. Het is voor boeren met veel land en minder koeien een mooie, nieuwe bron van inkomsten.’ Vroeger zag je koolzaadvelden alleen in Groningen, nu dus ook in het oosten van het land. Een hectare koolzaad (brassica napus) levert ruim 1600 liter olie op en de rest wordt verwerkt tot eiwitrijk veevoer. Bovendien is koolzaad goed voor de bijen. Alleen maar positief nieuws dus. Maar is het ook lekker? Ik kon in de winkel kiezen uit Brassica classic en Brassica culinair. Ik nam de tweede, omdat die naar roomboter zou smaken. Dat klopt als een bus. Als je de dop van de fles draait, ruik je zelfs al een volle botersmaak. Ik gebruikte deze olie in een salade Nicoise, maar toen miste ik heel erg de smaak van vertrouwde olijfolie. Had ik toch beter de classic kunenn nemen, die een nootachtige smaak heeft. Maar vanavond heb ik een karbonaadje met de brassica ingesmeerd en op de grill gelegd, en kijk, dat gaf juist weer een prima smaak. Er gaat niets boven olijfolie, maar het kan geen kwaad eens een beetje te experimenteren.

liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Hier in Puglia groeit nauwelijks koolzaad maar in de naburig gelegen regio Basilicata des te meer. Daar reden we twee jaar geleden door een lappendeken van gele (koolzaad)  maar ook blauwe, rode en groene heuvels. Een surrealistisch, leeg landschap. Gekleurde vlakken tot aan de horizon. Af en toe het heksachtige skelet van een dode boom of een verlaten huis met een schuin dak. Verder niets. Wel veel vogels gelukkig.

Heel soms stamt een Italiaans woord af van het Nederlands. Dat is het geval bij “colza”: koolzaad. Anna heeft geen goed woord over voor de olio di colza: “Een hoge zuurgraad en niet goed bestand tegen hitte, zoals olijfolie. Het enige wat er aan deugt is dat je er biodiesel van kan maken”. Het kan zijn, ik heb er nog nooit mee te maken gehad maar ik wil het wel eens proeven. Ik denk dat het -vooral hier in het zuiden- gemengd wordt met andere soorten olie en dan verkocht wordt onder de noemer: olio di semi vari, oftewel olie van verschillende zaden, waarvan de kwaliteit door kenners ernstig in twijfel wordt getrokken. Ik hou me dus maar even bij mijn oude, vertrouwde, home made grease. Die valt nooit tegen en ik heb er meer dan genoeg van.

Ik heb er bovendien hot news over: Michelle Obama heeft van de regio Puglia een 1400 jaar oude olijfboom kado gekregen om haar te bedanken voor het feit dat ze zich zo heeft ingezet voor het mediterrane dieet: ze heeft blijkbaar een lans gebroken bij de Amerikanen om eindelijk eens echt gezond te gaan eten: (minder boter, meer olijfolie, minder vlees en meer groenten enzovoort) “La Regina”, heet de boom. Ze staat in de omgeving van Lecce , om precies te zijn in de streek Vernole en heeft aan de basis van haar stam een omtrek van 14 meter! De Pugliezen hebben Michelle vanzelfsprekend ook uitgenodigd om haar kadootje te komen bewonderen. Daar heeft ze voorlopig geen tijd voor, zo heb ik begrepen. Maar de olijven van de boom worden geoogst en geperst en de olie wordt naar het Witte Huis gestuurd. Dat is nog eens een kadootje!

Tanti baci,

Frans