Zacht gekookt eitje met rode bietengelei

Ciao fratello,

Ik ben er een beetje vroeg bij, maar ik stuur je vast een Paas recept: ‘zachtgekookt eitje in gelei van bietensap’. Een plaatje om te zien en waanzinnig makkelijk en lekker, ook al zou je dat misschien niet vermoeden. Ik haalde dit voorgerecht uit het kookboek ‘Topkoks voor thuiskoks’, waarvan de opbrengst gaat naar een schoolvoedselprogramma voor kinderen in Malawi. Een extra vrolijk gerecht dus. Bedacht door Niven Kunz, een door Michelin gelauwerde chefkok met een restaurant in Rijswijk. Niet dat jij daar ooit zal komen, maar met zijn gerecht kun je wel eer inleggen. Ach, misschien zit je helemaal niet meer te wachten op Hollandse recepten. Ik denk nog steeds dat jij Nederland wel eens mist, maar dat is misschien helemaal niet zo. Je maakt in ieder geval niet de indruk ooit uitgekeken te raken op de Italiaanse keuken.

liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Nee, op de Italiaanse keuken zal ik nooit uitgekeken raken. Dat is ook onmogelijk want er is te veel lekkers. En als de lente hier losbarst, waardoor de heuvels veranderen in bloemenzeeën en het groen zich in alle denkbare nuances uit de knoppen van de bomen wringt, heb ik weinig of geen last van verlangen naar Nederland. Een klein nadeel van deze energie-explosie is dat ook mijn lieve Anna het op haar heupen krijgt. Zo heeft ze besloten dat we moeten gaan verhuizen naar een ander trullootje, op een stuk land hier vlakbij. Aangezien het eigenlijk meer een enorme berg stenen dan een huis betreft, zou ik –om zo’n gruwelijk project te realiseren– zelf hebben gedacht aan een periode van drie jaar. Anna denkt meer aan drie maanden en de geschiedenis heeft me geleerd dat het zinvoller is om het einde van het universum op te zoeken, dan om met haar in discussie te gaan. Een korte tijd overwoog ik om mezelf te verhangen, maar bedacht toen dat ik ook een lekkere pizza uit de houtoven kon gaan maken. Het is met mijn Italiaanse helaas eigenlijk net als met de keuken: ik raak niet op haar uitgekeken. Ik ben benieuwd naar je zachtgekookte paaseitje. Je zou de onvoorstelbare paaseieren hier eens moeten zien die in de bars en de pasticceria’s staan te pronken. Ze zijn soms nog groter dan een mens en verpakt in de meest oogverblindende kleuren. Je moet ze bijna wel kopen, zo verleidelijk zien ze er uit. Italianen zijn geboren pushers: als je bij de tuinwinkel een grote zak kippenvoer koopt, krijg je er gratis tien zacht piepende kuikentjes bij. Die groeien als kool, zodat je binnen de kortste keren weer een zak voer moet kopen. Afijn, ik ga maar eens voorzichtig een paar stenen verplaatsen, want er zit hier iemand met een indringende blik naar mij te kijken. Ik hou je op de hoogte.

Tanti baci,

Frans