Ciao fratello,

Het wordt hoog tijd dat je naar Nederland komt, want ik heb geen druppel olie meer in huis. Gelukkig vond ik in de ijskast nog een flesje huttentutolie. Ja, spreek dat nog maar een keer hardop zonder lachen uit. Het bestaat echt en het wordt de Nederlandse olijfolie genoemd. Niet per se geschikt om in te bakken (het kan niet echt heel heet worden) maar wel lekker in dressings en mayonaise, of over gegrilde groente bijvoorbeeld. De smaak is moeilijk te definiëren, maar is in ieder geval licht, romig en neigt naar asperge. Huttentut is een heel oud, in onbruik geraakt cultuurgewas uit de kruisbloemenfamilie, met de officiële naam Camelina Sativa. Bijen en vlinders zijn er gek op en daarom is het zo jammer dat het van de Nederlandse aardbodem is verdwenen. Gelukkig is de plant twee jaar geleden herontdekt door de vrijwilligersorganisatie Land van Ons, die het nu laat verbouwen op een perceel in Drenthe. Na de oogst worden de zaden koud geperst en verkocht via de website (met nog heel veel andere leuke producten van eigen bodem). Ik vind het zelf een van de meest interessante initiatieven op het gebied van duurzaamheid en natuurbehoud. Kijk maar eens op de website landvanons.nl. Dan zie je meteen dat je te maken hebt met een geoliede machine. Sorry. Ze kopen boerenland op en herstellen op die plekken het landschap en de biodiversiteit. Groene zoden waar geen leven meer onder zit, worden in handen van Land van Ons omgetoverd tot bloeiende weiden waar vogels en insecten zich thuis voelen, of tot akkers waar gewassen staan die goed zijn voor een gezond leven en een gezonde grond. Ze werken samen met boeren die het ook graag anders willen doen, dus het is weliswaar een vrijwilligersorganisatie, maar wel met een profi aanpak. Dat bevalt me er ook aan. Ik ben lid van Land van Ons, dat zul je begrijpen, en ook al woon je in Italië, ik vind eigenlijk dat jij ook lid moet worden (voor maar 20 euro per jaar). Het lidmaatschap houdt meteen in dat je eigenaar wordt van een vierkante meter grond -en daar komt per jaar dus een vierkante meter bij. Tel uit je winst!

Liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Wat een goed idee! Ik heb me meteen ingeschreven bij landvanons en bovendien online een zak huttentut zaad besteld. 
Je schrijft dat het tijd wordt dat ik naar Nederland kom en daar had je gelijk in, precies twee maanden geleden! Tot mijn schande heb je zó lang op mijn antwoord moeten wachten dat ik inmiddels alweer terug in Italië vanuit Nederland ben en bovendien terug vanuit Marokko, waar ik met Anna een twee weken durende reis langs de kust heb gemaakt. Het was geweldig! Wat een kleuren, geuren en indrukken. En wat een leuke en aardige mensen! Ze zouden Geert Wilders er eens een weekje naartoe moeten sturen voor een cursus vriendelijk gedrag. Lekker eten ook. Op een gegeven moment zag ik op de televisie van onze hotelkamer tussen honderden kanalen met angstaanjagende religieuze leiders plotseling iets interessants: een documentaire over een in traditionele klederdracht gehulde vrouw die iets ging maken. Ze verzamelde eerst aarde, die in Marokko net zoals bij ons in Puglia rood is. Ze gooide die vervolgens door een zeef en de fijne poeder die overbleef, lengde ze aan met water, waardoor ze een cementachtige substantie verkreeg. Niks bijzonders, zou je zeggen, maar nu komt het: Ze had ook nog een grote zak wol van een schaap dat ze net geschoren had en nadat ze die wol een beetje had uitgeplozen mengde ze hem met haar voeten door het cement. Het zag er na een tijdje uit als een uiterst kleverige en robuuste klei, waar ze op een goed moment ook nog zout doorheen mengde. Van deze klei maakte ze een soort schijven die ze op elkaar plakte en door flink boetseren met elkaar verenigde en uiteindelijk had ze een cilindervormige constructie ter grootte van een kleine regenton gemaakt. Dit alles buiten, in een lommerrijke omgeving met veel wuivend gras. Pas toen ze met een mes aan de basis van haar kunstwerk een kleine vierkante opening maakte begreep ik wat ze had gemaakt: een oven! Waarschijnlijk zorgt de wol in de klei voor de benodigde samenhang en is zo’n soort constructie erg goed bestand tegen hoge temperaturen. Ff googelen leerde me inderdaad dat ook in India deze techniek gebruikt wordt voor het maken van tandoori ovens.
Ik begreep plotseling hoe ik onze eigen houtoven bij de trullo, die gedeeltelijk is ingestort en moeilijk te repareren is, toch weer zou kunnen herstellen: met klei en wol!
Ik hou je op de hoogte over het resultaat!

Tanti baci,

Frans

Zaalouk – Marokkaanse aubergineschotel

Voor 4 personen

Ingrediënten:

  • 2 grote aubergines – of 3 middelgrote
  • 2 middelgrote of grote tomaten – of meer naar smaak
  • 6 teentjes knoflook, geperst of fijngehakt – of naar smaak
  • 2 eetlepels gehakte verse peterselie – ca.
  • 2 eetlepels gehakte verse koriander – ca.
  • 1 theelepel zout – of naar smaak
  • 2 theelepels paprikapoeder – of naar smaak
  • 2 theelepels komijn – of naar smaak
  • 4 eetlepels olijfolie
  • curcuma – 1 theelepel poeder.

Aanwijzingen:

Snijd de steeltjes van de aubergines en snijd ze in de lengte doormidden. Leg de auberginehelften met de schil naar boven op een bakplaat bekleed met aluminiumfolie en plaats ze onder de grill, zo dicht mogelijk bij de vlam of het verwarmingselement.
Rooster de aubergines ongeveer 20 tot 25 minuten, of totdat de schil verkoold en gebobbeld is met delen die afbrokkelen of barsten als verbrand papier als je erop drukt. Het vlees moet heel zacht zijn.
Terwijl de aubergines worden gegrild is, schil je de tomaten, haal de zaadjes eruit en snij ze fijn.
Doe de gehakte tomaten in een koekenpan, samen met de olijfolie, knoflook, peterselie, koriander en kruiden.
De cayennepeper en hele chilipepers kunnen op dit moment ook worden toegevoegd.
Kook het tomatenmengsel op middelhoog vuur, onder regelmatig roeren, tot de tomaten stukgaan en er een rijke tomatensaus ontstaat. Dit duurt meestal 10 tot 20 minuten, afhankelijk van hoe rijp de tomaten zijn en hoeveel je er hebt gebruikt.
Als de aubergines geroosterd zijn, haal ze dan uit de oven. Als het voldoende koel is om te hanteren, gebruik dan een grote lepel om het vruchtvlees uit de schil te scheppen. Gooi de huid weg.
Voeg het vruchtvlees van de aubergine toe aan het tomatenmengsel en roer doorelkaar. Gebruik de achterkant van een lepel of een vork om stevige stukjes aubergine fijn te prakken.
Als u het  citroensap of een heel klein schijfje citroen wilt toevoegen, kunt u dat nu doen.
Kook de zaalouk gedurende vijf tot tien minuten om de smaken te laten mengen, of langer als je de salade wilt terugbrengen tot een drogere, dikkere consistentie. Proef en breng op smaak en haal dan van het vuur.