Torta di melone – meloentaart

Ciao fratello,

Wat geweldig, die foto van Anna’s atelier  en mijn serre in Salland naast elkaar! Duidelijke gelijkenis, terwijl je hier nog nooit geweest bent.

Ik ben zo blij dat ik nu voor het tweede jaar dit boerderijtje (met de serre) mag huren, van oktober tot en met april. Je zou eigenlijk moeten komen kijken, als je over een paar weken de olijfolie komt brengen. Het lijkt op Schapenland, qua uitzicht rondom: weilanden, rijen eiken langs de wegen, schaapjes in de verte en vogels rond het huis. Stil vergeleken bij de stad, maar ook weer niet zo dat je je verbannen voelt, want er zijn buren en het is niet ver van aardige dorpjes. Maar het grootste geluk van deze plek is voor mij Kasteel ’t Nijenhuis, dat op 15 minuten lopen ligt. Ik kan er niet genoeg van krijgen om daar door de enorme beeldentuin te lopen, of voor de zoveelste keer het poppenhuis achtige kasteeltje in te lopen, waar iedere keer weer wat anders te zien is. Er is nu net een tentoonstelling geopend getiteld ‘Maria Roosen and friends’. Die moet je dan ook komen bekijken. Maria Roosen is bekend van haar prachtige glasgeblazen objecten, veelal kannen, vazen, borsten en penissen. De kunstenaars die ze heeft uitgenodigd om het kasteel tot de nok toe te vullen met hun werk, zorgen voor een fantastische mengeling van kleur, materiaal, vorm en visie. De wonderbaarlijke verbinding daartussen is het kasteel zelf, waardoor het geheel meer is dan de zoveelste groepstentoonstelling. Er is een zaal met werk van de Iraans/Nederlandse Arash Fakhim en ik moest er hardop lachen toen ik daar doorheen liep. Ik denk dat jij zijn beelden, op de grens van meligheid, ook zal waarderen. Het zijn foto’s en videobeelden waarin hij zichzelf fotografeert, naakt en beschilderd, als een dagelijks voorwerp. Bijvoorbeeld als een geel duizenddingendoekje, liggend op een aanrecht. Ik stuur je een foto van een van zijn installaties. Hoewel het op de tentoonstelling een bewegend videobeeld is, kun je je misschien toch wel voorstellen wat deze man in het werk heeft gesteld om een flakkerend vuurtje uit te beelden.

Liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Ik kom zeker kijken in Wijhe en kan niet wachten om die tentoonstelling te zien. Vooral dat duizend dingen doekje is intrigerend: misschien is de artiest op zoek naar een vrouw en heeft hij de ideale man willen uitbeelden. 

Hier is het na maanden droogte en hitte plotseling bitter koud. Het heeft vannacht zelfs een paar dagen gevroren! Ik had mijn vriend Poet Stunt op bezoek, met wie het altijd erg gezellig is. Ooit zaten we avond aan avond in Café de Pels in de Huidenstraat in Amsterdam aan het bier, nu zitten we samen in een Zuid Italiaanse trullo aan mijn zelfgemaakte wijn en ouwehoeren er nog net zo slap op los als weleer.

We doen ook altijd wat opruimklussen. Poet verandert dan in een gevechtsmachine waar een duizend dingen doekje totaal bij verbleekt. Hij werkt methodisch, iets wat ik (tot verdriet van Anna) nooit heb geleerd. Bovendien is hij sterk en voor niets of niemand bang. Ook daar ben ik een beetje jaloers op. Zo zat er bijvoorbeeld weer zo’n irritante jager nietsvermoedende leeuwerikjes neer te knallen, veel te dicht bij ons huis: Poet liep recht op hem af en keek zo angstaanjagend mogelijk, dwars door hem heen. “Buongiorno”, probeerde de jager het ijs te breken. Maar Poet keek hem vuil aan en zei: “Je moet opflikkeren met je kutgeweer, vieze, vuile, gore kankerlijer!” Ofschoon de man er niets van verstond, begreep hij waarschijnlijk toch precies de strekking van deze woorden: hij nam het zekere voor het onzekere en ging wat verderop zijn zielloze hobby ten uitvoer brengen. 

Er is nog iets waarin Poet beter is dan ik: het hanteren van de kitspuit. Dat kwam goed uit, want zo’n beetje alle ramen van Anna’s nieuwe atelier moesten worden geïsoleerd met siliconenkit. Poet draaide er zijn hand niet voor om.

Hij is een tijd werkzaam geweest als stukadoor en toen hem dat te zwaar werd, beperkte hij zich tot het schilderen van huizen. Maar zijn grote passie is muziek. Hij zingt geweldig, speelt gitaar en maakt nummers die niet noodzakelijkerwijs vrolijk stemmen, maar je door hun intensiteit volledig meeslepen. Ik raad je aan eens naar een CD van hem te luisteren! 

We aten als vanouds lekker en ik kon een nieuwtje aan Poet laten proeven: amandelcrème. Het heeft wel iets van pindakaas, maar is qua smaak iets geraffineerder. Wist je, dat als je een goed molentje hebt en daarin amandelen maar fijn genoeg maalt, ze op het laatst vloeibaar worden? Een beetje amandel- of walnotenolie erdoor en smullen maar. Smeuïg tot op de bodem! A propos, ik stuur je het recept van een appeltaart, waarin de appel is vervangen door meloen. Deze wordt in de oven tot een goddelijke crème!

Tanti baci,

Frans