Tagliatelle con ragù di verdure – Tagliatelle met groenteragout

Ciao fratello,

Er is in Amsterdam een grappige eetwinkel gekomen: Bilder&De Clercq. Ik werd er op geattendeerd door onze Jet (23), die de zaak tot op de bodem heeft geanalyseerd. Zij denkt dat deze zaak vooral aantrekkelijk is voor jonge stelletjes, die er samen uitzoeken wat ze die avond gaan eten en het dan ook samen gezellig gaan klaarmaken. Hoe het werkt? In de winkel hangen een stuk of acht foto’s van gerechten in de lucht. Daaronder staan voor het grijpen de ingrediënten die je daarvoor nodig hebt. Precies uitgemeten. Dus tot en met dat ene knoflookteentje of die 50 gram hazelnoten. Als je een takje tijm nodig hebt, kun je het met een schaartje van een struikje in een potje afknippen en in een zakje doen. En een afgepaste hoeveelheid (biologisch) vlees of melk pak je direct uit een soort mini koelkast. Het is een grappig en aantrekkelijk gezicht, al die kleine hoeveelheden eten. Een beetje als in een poppenwinkeltje. De recepten zijn stuk voor stuk gezond, modern, inspirerend en lekker. Je kunt natuurlijk heel zuur doen over de verspilling die dit concept met zich meebrengt. Dat je beter een groot pak linzen kunt kopen, dan een plastic bakje met 50 gram. Aan de andere kant brengt het mensen aan het koken die anders misschien aarzelen om een heel pak linzen aan te schaffen, omdat ze denken: ‘Wanneer eet ik nou linzen?’ Het is een pure luxe zaak, maar enorm feestelijk, en je krijgt er veel zin in koken van. En niet duur trouwens. Het recept dat ik je toestuur kostte 11 euro voor twee personen. Ik heb speciaal een Italiaans getint gerecht uitgezocht. Laat je me weten hoe je het vindt?

Liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Het zijn interessante tijden hier in Italië. ‘Geen paus, geen regering en ook de opperste chef van het politieapparaat schijnt zich niet erg lekker te voelen dus kom op jongens, we nemen het ervan’, schreef een enthousiaste Italiaan op een internetforum. Dank voor je bericht uit het daarentegen strak bestuurde Amsterdam. Ik denk dat Bilder &DeClerq eerder aanzet tot zuinigheid dan tot verspilling. Want hoeveel geopende pakken linzen, graan, of ander voedsel heb ik niet in de kast staan die ik misschien nooit meer zal gebruiken? Als ik het goed begrijp hoef je alleen dat te kopen wat je voor het recept nodig hebt. Ik kan zo’n concept alleen maar toejuichen. Ik las laatst in de krant dat bijna de helft van het wereldwijd geproduceerde voedsel ook weer wordt weggegooid. Vandaag jouw recept gemaakt. Lekker! Vooral omdat Anna het beneden haar waardigheid vond om gedroogde tagiatellenestjes te kopen en daarom de pastamachine uit de kast trok. Ik had geen rode linzen in huis en heb daarom gewone gebruikt, nadat ik ze eerst een uur in water had laten wellen. Dat was veel te kort, want na een half uur koken waren ze nog steeds niet gaar. Een nacht was beter geweest. De saus is –eenmaal gaar- een prima alternatief voor de traditionele ragù van vlees.

Gisteren maakten we een tripje naar het beeldschone Otranto. We reden door velden vol enorme planten met gekartelde bladeren: artisjokkenplantages. Dit is het ideale moment om ze op de markt te kopen: 20 stuks voor 5 euro. Nog idealer is het om, als je door zo’n plantage rijdt, te kijken of ze ergens geoogst worden en ze direct bij de boer te kopen. Net afgesneden kun je de buitenste bladeren er af halen en het binnenste gedeelte rauw eten. Helaas was het één uur en dat betekent ora di pranzo, lunchtijd. Net zo heilig als het Vaticaan, dus er was niemand te bekennen. Maar op een gegeven moment reden we toch achter een bestelbus die letterlijk uitpuilde van de artisjokken. Bij een stoplicht gearriveerd sommeerde Anna mij om er naast te gaan staan en toen was één gebaar voldoende. Tevreden reden we verder met een enorme kist kakelverse kanjers.

Tanti baci,

Frans