Spruitjes met kastanjes

Ciao fratello,

Oh, wat hebben we de hele zomer gejubeld over die schattige vlinders die over ons tuin fladderden. Vooral die kleine witte, ja, die koolwitjes ! Schattig, maar nu zitten we met de gebakken peren. Al die vlinders hebben zonder dat ik het wist eitjes gelegd in mijn kolen (spruiten, groene kolen, broccoli). En uit die eitjes zijn dikke, groengele rupsen gekomen die als een gek alle koolbladeren opvreten. Dat krijg je ervan als je wel een moestuin neemt, maar niet alles van de natuur weet. Nou ja, volgend jaar ga ik meteen na de zomer op rupsen jacht, want nu ben ik gewaarschuwd. De spruiten zien er van de weeromstuit wat kleintjes uit. Ik ga er Brabantse puree van maken. Ken je dat? Beetje spekjes en gesnipperd uitje bakken, spruitjes pellen en even koken. Dan rauwe aardappels in blokjes snijden, bij de ui en spek en ook de kort gekookte kooltjes erbij. Halve liter water toevoegen, flink zout, peper en nootmuskaat. Laten koken tot de aardappels goed gaar zijn. Water afgieten en dan aardappels en spruitjes stampen. Klontje boter en beetje warme melk erbij en roeren tot je een smeuïge puree hebt. Ook zeer geschikt voor mensen die denken dat ze niet van spruitjes houden. Omdat jij op de markt waarschijnlijk prachtig gave spruitjes kunt krijgen, en bovendien omkomt in de tamme kastanjes, stuur ik je een recept voor een bijzondere combinatie.

liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Jij denkt misschien soms dat ik een lekker lui luizenleventje leid op het Italiaanse platteland en dat droom ik zelf soms ook wel eens. Tot het moment dat ik wreed wakker word geschud door de turbine waarmee ik samenwoon : Anna. ‘Maak cement, ik moet het trullodak waterdicht maken, ruim de keuken op! Wat zijn dat voor een vieze sokken hier, kunnen die niet in de wasmand?  Er is slecht weer voorspeld en er is nog steeds geen hout voor de kachel, doe er wat aan!  Hier ligt modder op de vloer! Gisteren heb ik nog een paar uur  lopen schrobben. Nu mag jij het doen. Nee, niet later, dat kennen we, nu! ‘Het zijn slechts een paar frasen die deel uitmaken van een nog veel rijker scala aan opdrachten die dagelijks door de trullo schallen, en die je maar beter zo snel mogelijk kunt uitvoeren. Soms breng ik zwakjes wat totaal kansloze tegenwerpingen te berde: ‘Ik moet vandaag ook nog 300 kilo olijven plukken om aan de benodigde hoeveelheid voor een persing te komen, ik moet nog een stukje voor fratello&sorella schrijven en bovendien moet ik de bloemkool die we gisteren op de markt kochten nog klaarmaken’. Als ik een Amerikaan was geweest had ik vertwijfeld uitgeroepen: ‘Give me a break!’

Stress. Lichte paniek. Hoe maak ik die bloemkool klaar? Laat ik gewoon eens in plaats van broccoli cavolfiore nemen. De Hollandse witte bloemkool. Een beetje ansjovis, wat olijven, geraspte kaas. Lekker simpel. Dat gaat lukken. Hè hè, klaar. Anna bekijkt de dampende schaal pasta met meer dan argwaan. ‘Het ziet er niet erg overtuigend uit’, zegt ze. Toch schep ik op. Ze proeft: ‘Niet te vreten’.  Ademloos kijk ik toe hoe ze haar bord verticaal houdt: terug in de schaal. Ik proef ook. Inderdaad saai. Ik heb honger, anders zou ik haar voorbeeld volgen. Gelukkig heb ik nog een frittata met zelf gevonden paddenstoelen gemaakt die wel door de beugel kan. Ze zegt: ‘Weet je wat je kunt doen met pasta die niet zo smakelijk is? Maak een béchamelsaus en roer alles daar doorheen, met nog wat geraspte kaas. Half uurtje in de oven. Zo maak je een pasticcio. Heb ik gedaan. Mijn  vrouw is een genie.

Tanti baci,

Frans