Spaghetti con fiori di zucca – Spaghetti met courgettebloemen

Ciao fratello,

Na regen en zonneschijn is mijn moestuin nu echt volop in ontwikkeling. Ondanks het bitterkoude voorjaar zijn de tuinbonen al behoorlijk in aantocht, staat de venkel er vederlicht bij, en zien ook de bietenblaadjes er veelbelovend uit. En zoals de dichter Rutger Kopland al zag: weinig is aandoenlijker dan jonge sla. Vorig jaar ben ik er voor het eerst aan begonnen. Rustig aan, dacht ik, en spitte een perceel ter grootte van een schooltuintje om. Daarvan weet ik tenminste zeker dat het met minimale aandacht haalbaar is: ik zie het ieder jaar bij mijn eigen klas weer grandioos lukken. Hoewel de leerlingen maar eens per week komen zaaien, wieden en planten, is toch de oogst steeds indrukwekkend. Het hoogtepunt is: wie heeft de allergrootste courgette? Allemachtig, wat kunnen die dingen gigantisch worden! Ik weet niet of jij daar bietjes hebt, maar ik heb er laatst een soort verre variant op de Caprese mee gemaakt. Plakje gekookte biet, daarop een plakje chorizo. En omdat dat er een beetje duf uitziet, legde ik er rucolablaadjes tussen, overgoot het geheel met olijfolie en legde op ieder stapeltje nog een klein plukje geraspte biet. Nou jij weer.

Liefs

Karin

Carissima sorellina mia,

Ken je die boekjes vol cliché’s waarin een Noord- Europeaan in Italië terecht komt en daar een nieuw, zielsgelukkig leven begint op het platteland? De zon schijnt, bloemen bloeien en ’s middags komt dat schattige, bejaarde boerenechtpaar in zo’n gekke ape –zo’n gemotoriseerde driewieler- (biep biep) langsrijden en laat een berg verse groenten achter die ze net in hun moestuin hebben geoogst. Ik maak dat in het echt mee. Cosimo en Maria heten ze. Ze zijn allebei de tachtig ruim gepasseerd maar staan nog rustig hele dagen stenen uit de rode aarde te spitten. Gisteren brachten ze behalve een paar courgettes ook een hele zak courgettebloemen mee. Veel te veel natuurlijk, maar nee zeggen is onvriendelijk en bovendien stimuleert deze overdaad mijn creativiteit. Je kunt de bloemen bereiden door een beslagje te maken van bloem en water of wijn en een mespunt zout, ze daar even doorheen te halen en ze in olijf- of zonnebloemolie goudbruin te frituren. (Dit doe ik overigens ook met bloemen van de robinia (of valse acacia) en het effect is spectaculair). Een geraffineerde variant maak je door de bloemen, voordat ze in het beslag gaan te vullen met een stukje mozarella, een stukje ansjovis, wat basilicum en een theelepel tomatensaus. Als je dit alles te vet vindt kun je de bloemen ook in een spaghettisaus verwerken. Ik geef je straks het recept. De courgettes zelf groeien aan prachtige planten met enorme bladeren en zijn inderdaad eenvoudig te kweken. Ze bestaan voor 95 % uit water, maar bevatten veel vitamine A en C en caroteen, wat goed voor je is. Je kunt het beste kleine courgettes kopen en ze moeten stevig aanvoelen. Ik vind de smaak soms wat laf, maar daar is van alles aan te doen. Je kunt ze bijvoorbeeld vullen met een pittige gehaktsaus en dan in de oven zetten. Of je kunt ze trifolare: in dobbelsteentjes snijden en op vrij hoog vuur bakken met knoflook, ansjovis en Spaanse peper. Maar het lekkerste vind ik ze nog altijd gegrild. Gril ze zonder vet op een hete plaat. Maak er een sausje bij van olijfolie, gesnipperde knoflook, kappertjes, basilicum en muntblad en laat de dunne plakjes gegrilde courgettes daarin een tijdje marineren.

Tanti baci,

Frans