Sorbetto di gelsomino – Jasmijnsorbet

Carissima sorella mia,

Ik las in de NRC een leuk artikel over een restaurant dat zijn Michelin ster heeft teruggegeven. Dat hoor je niet vaak. Het gaat om Restaurant Donatella in Oviglio (Piemonte). Het komt erop neer dat ze eigenlijk geen zin meer hadden om zich beter voor te doen dan ze zijn, en niet alleen voor rijkelui van heinde en ver wilden koken, maar ook gewoon voor de mensen uit de buurt. Dat vind ik een lovenswaardige houding en bovendien een geniale publiciteitsstunt. Ik denk dat deze actie vooral in Italië op heel veel bijval kan rekenen en dat Donatella voor de rest van haar bestaan zal zijn volgeboekt. Het lijkt me heel gezond als deze no nonsense trend een beetje doorzet in het culinaire wereldje en daarom hoop ik ook dat Michelin sterren blijft uitreiken anders kun je ze niet teruggeven.

Ik wierp een vluchtige blik op de kaart van Donatella en begon spontaan te kwijlen. Wat denk je van: contrefilet van hert met rode port in een rol van bladerdeeg met appel, rozijnen en cacaopoeder (20 euro) Of dunne spaghetti van volkorenmeel met eend en artisjokken (18 euro)?

Hier in huis doe ik ook mijn best om lekker te koken en dankzij de ingrediënten die dit verrukkelijke klimaat ons in deze periode geeft, lukt dat moeiteloos. Anna verzamelde jasmijnbloemen en wilde daar parfum van maken door ze in alcohol te leggen. Ik denk dat het beter is om ze te distilleren, dus dat ga ik proberen. Intussen maakte ik met dezelfde bloemen, aangevuld met rozenblaadjes een likeurtje. Het staat op het moment te borrelen en het ziet er prachtig uit. Hetzelfde geldt voor de kersen die ik op sterk water zette. Ik kreeg ze van de man waarvan ik dacht dat hij truffelzoeker, was maar die nu ook een kersenboomgaard met 500 bomen blijkt te hebben, althans zijn vader. Met zijn tweeën moeten ze al die kersen plukken! Ik werd alleen al naar van het idee, laat staan hij die het doen moet!

Tanti baci,

Frans

Ciao fratello,

Ik neem aan dat die gerechten van Donatello voorgerechten zijn, anders valt de prijs me nog reuze mee, zeker voor een Michelin restaurant. Ik zal je wat prijzen betreft eens even laten schrikken: in Puglia eten jullie natuurlijk nooit een pizza voor meer dan 6 euro, maar hier om de hoek in Amsterdam betaal je voor de eenvoudigste pizza uit een houtoven -dat dan weer wel- keihard twaalf euro. En de duurste pizza (met venkel salami en artisjok) is gewoon 18 euro. Jaja, ik weet dat jij dat haast niet zal kunnen geloven, maar de zaak staat avond aan avond vol met mensen die deze prijzen betalen voor een AFHAAL-pizza. Maar goed, ze zijn dan ook wel onbeschrijfelijk lekker.

Laatst trof ik bij het opruimen van mijn keuken een klein flesje aan, waarvan ik echt niet wist wat het kon zijn. Dacht alleen wel dat jij het zelf had gestookt. Het rook prima, en het smaakte eigenlijk ook lekker, hoewel ik het niet thuis kon brengen. Gelukkig wist mama nog wat het was: likeur van cactusbloemen Kan dat kloppen?

Liefs

Karin