Snack per la partita – Snack voor bij de wedstrijd

Carissima sorella mia,

Ik was Ajax eigenlijk zo goed als vergeten. Jarenlang hoorde ik steeds weer nieuwe, onbekende namen van aanstormend talent dat er steeds weer niks van bakte, dus ik teerde op de oude roem van Cruijff, Keizer en Sjaakie Swart en zette mijn voetbalfanatisme op een laag pitje. Totdat dit elftal plots de kop opstak: een adembenemende ploeg vol aanvalslust en spelplezier: Ajax was terug!

En twee weken geleden was daar dus die wedstrijd tegen Juventus en had ik het nogal gedurfde idee om hem in het hol van de leeuw te gaan bekijken. Vito en Tomaso, de twee zoons van onze vriendin de boerin Franca zijn namelijk allebei vurige Juve aanhangers maar dat neemt niet weg dat het ook heel goede vrienden van ons zijn, dus waagde ik het voor te stellen om de partij gezamenlijk te bekijken. “Het wordt misschien gezellig” zei ik, “Maar een van ons blijft na afloop met een kater zitten, dus is het wel echt een goed idee?” Het is nog maar de eerste wedstrijd, zei Vito, dus alles is daarna nog mogelijk.

Toen ik ‘s avonds om kwart voor negen de woonkamer van Franca binnenstapte wist ik niet wat ik zag. Het huis was vol mensen  en een lange tafel was gedekt voor minstens 25 personen! Ik vroeg of er iemand jarig was maar nee: Franca vond het leuk als haar kinderen de wedstrijd in het gezelschap van hun vrienden (ook allemaal Juventus-fans) konden vieren, dus had ze de tafel strategisch voor het enorme beeldscherm laten zetten en terwijl wij de aftrap bekeken plaatste ze frise (een soort zelfgebakken toastjes) met krab, garnalen, cacciocavallokaas, vers gebakken focaccia, prosciutto, gefrituurde inktvis, gehaktballetjes, olijven en nog een heleboel meer gerechtjes waarvan ik ben vergeten wat ze waren omdat ik te zeer in beslag werd genomen door de wedstrijd en bovendien had ik al gegeten dus ik liet alle heerlijkheden aan me voorbij gaan. Af en toe, op de momenten dat Ajax bijna scoorde kon ik me niet meer bedwingen en schreeuwde: “JA!” waarop een wat ongemakkelijke stilte viel en ook de blikken die me werden toegeworpen waren beslist niet vriendelijk te noemen. Na de antipasti was er gestoofd konijn met gebakken aardappeltjes en nadat het 1-1 was geworden en gebleven konden we de slagroomtaart en likeur in redelijke harmonie verorberen. Ik was opgelucht en onderweg naar huis vooral onder de indruk van de grenzeloze liefde van Franca voor haar kinderen. Gisteravond heb ik het hol van de leeuw gelaten voor wat het was en sprong ik alleen in het gezelschap van Anna als een dolle door ons huis, toen de winnende treffer van Ajax werd gescoord.  Aangezien voetbal voor haar geen enkele waarde heeft bekeek ze mij alsof ik een marsmannetje was. Een heel blij marsmannetje.

Tanti baci,

Frans

Ciao fratello,

Gisteren was ik met mijn klas kleuters in Artis en daar liep een oppasser in zijn eentje zachtjes te zingen: ‘’We are the champions’’! Hij was helemaal gelukkig, zoals wij allemaal nog aan het nagenieten waren van de fenomenale avond. Ik betrapte me erop dat ik tijdens een zoveelste nabespreking zelfs de scheidsrechter aan het bejubelen was. ‘Hoe meer VAR momentjes met zo’n man hoe beter’, riepen we !

Afijn, nu is mijn enige zorg: waar zijn wij op 30 april en kunnen we daar de wedstrijd zien? Want rond die tijd gaan we een week wandelen in een natuurgebied boven Lazio en daar gaan ze zo’n beetje prat op een onthaast, wifiloos leven zonder tv. En dat komt ons dan net even niet goed uit.

Liefs

Karin