Ciao fratello,

Het is Palmzondagochtend en uit de radio klinkt een psalm. Ik moet denken aan die keer –een van de hoogtepunten uit mijn jeugd- dat ik een Palmpasenstok mocht maken. Het mag een wonder heten, want zo streng ongelovig als wij werden opgevoed kan ik me niet voorstellen dat onze ouders zelf op het idee waren gekomen. Ik denk dat de kleuterjuf in het spel was. Ik herinner me nog hoe het voelde om een naald in een schuimpje te steken en er een draad doorheen te halen. We omwikkelden het houten kruis met crêpepapier, er kwam een mandarijntje aan te hangen en bovenop, o glorie, prikten we een broodje in de vorm van een haantje. In mijn herinnering had dat haantje ook nog een compleet ei in zijn buik, maar dat blijkt een vervalsing. Want zoals je ziet – ik stuur je de foto- draagt het haantje geen ei! Hoe zou dat ook eigenlijk kunnen?

Liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Dank voor de foto, hij is leuk. Jij steelt wel de show, maar het is je gegund. Ik heb precies dezelfde herinnering als jij: aan een haantje met een ei in zijn buik. Misschien hebben we toch nog een tweede keer zo’n stok mogen maken, en daar toen wèl een broodje met een ei op geprikt. Want dat is toch het meest geijkte gebruik met Palmpasen. Het is wel een beetje bedenkelijk dat ik me nu pas realiseer dat we bovenop onze Palmpaasstok gewoon een heel oud religieus symbool meedroegen dat antwoord gaf op de vraag: ‘Wat was er eerder, de kip of het ei?’ Namelijk: “Ze waren er tegelijk! Jij als juf met de hele week kinderen om je heen, hebt waarschijnlijk voortdurend allerlei flashbacks die het geheugen fris houden. Maar het enige dat ik me van het Palmpaasfeest herinner, is dat we die kruisen in de klas maakten en versierden, maar dat de broodjes reeds kant en klaar bij de bakker waren gekocht. In Italië versieren kinderen op Palmpasen een olijftak met papieren bloemen. Ze staan op de lange weg die langs het kerkhof voert om ze te verkopen. Bij de bakker liggen lekkere dingen die speciaal voor deze periode worden gemaakt: taralli, een soort harde ronde koekjes met een suikerlaag, pastatelle, halve maanvormige koekjes gevuld met kweeperenjam en scarcelle, een soort broodjes die de allerlei vormen vorm kunnen hebben: een huis, een boot, een plant of een dier. En wat heeft dat dier in zijn buik? Juist, een hardgekookt ei. ’t Is een wonder. Hierbij het recept. De term “scarcelle” heeft te maken met “scarcerare” (uit de gevangenis ontslaan) Middels de biecht wordt je bevrijd (scarcerato) van al je zonden. Vrolijk palmpasen!

Tanti baci,

Frans

Scarcelle di pasqua – Pugliees broodje voor palmpasen

Voor 4 personen

Ingrediënten:

  • bloem – 500 gram
  • suiker – 150 gram
  • ei – 1
  • olijfolie – 1 dl
  • melk – 1 dl
  • citroenschil – 1 geraspte
  • banketbakkersgist – 1 zakje
  • voor het glazuur:
    • poedersuiker – 200 gram
    • eiwit – 1
    • citroensap – een paar druppels
    • gekleurde hagelslag

Aanwijzingen:

Voeg de banketbakkersgist, de suiker en de citroenschil  bij het meel en maak van dit mengsel een berg op een houten werkblad. Maak een kuiltje in het midden en doe daar de olijfolie, het ei (zonder dop) en wat lauwe melk in. Meng alles delicatamente, (voorzichtig) door elkaar en voeg eventueel nog wat melk toe. Kneed het deeg gedurende een minuut of tien. Vanaf dit moment kun je er mee maken wat je wilt: slierten, vlechten, haantjes, spitsmuizen, als er maar een ei in past. Maak van het deeg een vorm die je leuk vindt en druk er een gekookt en afgekoeld, ongepeld ei in. Bak het broodje gedurende ongeveer een uur in de oven.

Maak het glazuur: Meng in een kom het eiwit en het citroensap door elkaar en voeg er beetje bij beetje de suiker bij. Blijf roeren en zorg dat er geen klontjes ontstaan. Het moet een dik, maar toch vloeibaar mengsel worden. Verdeel deze “glassa” over het broodje, zonder het ei te bedekken en strooi er vrolijk gekleurde hagelslag overheen.