Salade Elona – Salade van aardbeien en komkommer

Ciao fratello,

Ik was een week op schoolreis met negenentwintig kinderen, en het weer was gelukkig zo goed dat we iedere avond buiten aan picknicktafels konden eten. Wat de pot schaft natuurlijk en dat was altijd soep vooraf, daarna iets met kip of gehakt, rijst of macaroni, en sla van komkommer, maïs en tomaten, of broccoli met kaas. Op bonte avond kregen we patat met appelmoes en kipschnitzel, en toe ijs. Niets bijzonders dus, maar er werd iedere avond op de maaltijd aangevallen als door wolven. Veel kinderen vroegen om nóg meer soep, en schepten bij het hoofdgerecht tot drie keer toe hun bord vol. Geen een, maar dan ook werkelijk niet één kind at met lange tanden. Bij terugkomst riepen sommige ouders: goed gegeten? Hoe is het mogelijk ! Mijn kind eet thuis niets! Je zou kunnen denken dat het de buitenlucht was. Dat was het misschien ook. Maar het was óók: geen keus hebben. Dat doet moderne kinderen goed. Niet onderhandelen over vlees of vis, over wel of geen groente. Niet vragen ‘Wil je soep?’ Nee. ‘Je krijgt een klein beetje soep en als je meer wil, mag je het zeggen.’ Iedere avond ging de tien literpan schoon op.

Liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Davide is weer gearriveerd voor de zomermaanden. Je weet wel, de kleinzoon van Anna die liever meehelpt op ons boerenbedrijf dan dat hij zich suf verveelt in het snikhete Bologna, waar hij de rest van het jaar woont. Hij kwam zomers al bij ons vanaf dat hij heel klein was. Ik weet nog dat we met hem naar het strand gingen. Zijn koolzwarte oogjes brandden van plezier toen hij de azuurblauwe zee en de enorme hoeveelheid zand zag. Dat was voor het eerst, zo bleek, want hij stopte er meteen gretig een flinke handvol van in zijn mond. Twee jaar geleden, hij was toen dertien jaar oud, maakten we ons een beetje zorgen over hem. Hij dreigde veel te dik te worden en klaagde daar ook over tegen Anna. Bovendien, zo vertrouwde hij haar toe, was hij bang dat zijn piemeltje te klein was. Hij kon het haast niet meer terugvinden onder zijn kogelronde buikje. Anna stelde hem natuurlijk gerust, maar we gingen wel meteen nadenken over een geschikt dieet voor hem. En dat is nog niet zo eenvoudig in luilekkerland Italië. Een vriend van ons kwam bij ons eten, hoorde van het probleem en reageerde adequaat: ‘Maar hebben jullie het laatste nieuws dan nog niet gehoord? Wetenschappers hebben uitgevonden dat het eten van ‘cocomeri’ een enorm stimulerend effect heeft op de groei van het mannelijk geslachtsdeel. Comomeri zijn grote, ronde, groene vruchten met een smaak die het midden houdt tussen die van komkommer en meloen. Vanaf dat moment had Davide voor andere onderdelen van de maaltijd weinig of geen belangstelling meer, en waren de cocomeri niet aan te slepen. Toen de twee maanden dat hij bij ons zou zijn waren verstreken, woog hij acht kilo minder! In dit geval bleek het dus wel heilzaam om een keus te kunnen maken. Inmiddels is Davide een stuk zorgelozer en eet gulzig mee met alles wat we hem voorschotelen. Maar hij blijft een lichte voorkeur voor cocomeri houden.

Tanti baci,

Frans