Riso venere con gamberetti e zucchine – Zwarte rijst met garnalen en courgettes

Ciao fratello,

Wat heb ik weer genoten van ‘Masterchef: the professionals’ op BBC2. Jij kunt dat vast niet ontvangen, maar ik praat je even bij. Het gaat om professionele koks, die met elkaar strijden om de titel Masterchef 2012. We naderen het einde van de serie en er zijn er nog vier over. Van de week ging het om de prestaties van twee chefs, die allebei zo geweldig lekker kookten, dat het gewoon oneerlijk zou zijn om er één te laten afvallen (en dat was wel de bedoeling). En wat gebeurt er? Ze stonden allebei klaar voor het eind oordeel van de twee sympathieke presentatoren en kregen te horen: jullie zijn allebei door naar de halve finale. Gerechtigheid ! Deze week gaat de wedstrijd verder, van maandag t/m donderdag om 21 uur. En het werkt zo aanstekelijk. Dit weekend heb ik een bijgerecht met paddenstoelen en witte bonen nagemaakt. Toen ik het op tafel zette, leek mijn stoofpotje verdomd veel op dat tv-potje. Dus zeiden wij aan tafel: ‘hmmm, well seasoned, beautiful textures.’ Helaas waren de spruiten die ik daarnaast serveerde ‘slightly overcooked’. Als je nieuwsgierig bent geworden, ga dan naar de site waar je alle programma’s kan terugzien en recepten kunt terugvinden.

Liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Er zijn mensen die als gevolg van de economische crisis hun winkeltje sluiten, een knapzak aan een stok binden, deze over hun schouder werpen en de wijde wereld in trekken. Maar de molenaar in Ceglie, de stad waar wij een paar kilometer vandaan wonen, kiest een andere oplossing. Achter de machines die tarwekorrels staan te malen, heeft hij -naast de houten bakken met gewone farina van grano duro en grano tenero-een groot aantal juten zakken neergezet. Sommige bevatten meel van een graansoort die bijna was uitgestorven en nu door een paar fanatieke kwekers nog in leven wordt gehouden. Meel van de uiterst harde graansoort cappelli bijvoorbeeld, waarmee je brood en pizza’s van uitzonderlijk hoge kwaliteit maakt. In andere zakken zitten bonen en linzen van zeldzame rassen, gedroogde lupine, tuinbonen en kikkererwten. Ook verkoopt hij een speciaal soort rijst: riso venere. Deze rijst is zwart van kleur (niet te verwarren met wilde rijst) en kost een vermogen. De molenaar volgde mijn nieuwsgierige blik en legde uit: ‘Zwarte rijst, inderdaad wel een beetje duur, maar heel erg lekker! Komt oorspronkelijk uit China, waar alleen de keizer en zijn gevolg het mochten eten. Heel gezond en met een sapore delicatissimo’ (zeer verfijnde smaak). Ik kocht een pond en ging op zoek naar een recept. Ik leerde dat deze rijstsoort in Azië voornamelijk wordt gebruikt om zoete gerechten mee te maken, maar dat hij hier is gekruist met Italiaanse rassen en veel wordt gegeten met vis, schaal- en schelpdieren. De rijst is ongepeld, dus je moet hem behoorlijk lang koken, maar de smaak is fantastisch. Bovendien ziet het er na het koken, met een donkerpaarse kleur, schitterend uit.

Tanti baci,

Frans