Riso al forno con pomodori e aglio canditi- In de oven gebakken rijst met gekonfijte tomaten en knoflook

Carissima sorella mia,

Een week of twee geleden kreeg ik een mail van een zekere Harald. Hij en zijn vrouw Monica hebben destijds op de Little Italy beurs in Amsterdam een boek van ons gekocht. Wij waren daar ook en schreven een opdracht in hun boek.

Hij vertelde dat Monica telkens als ze het las helemaal vrolijk werd en dat ze van plan waren om in augustus hun vijfentwintigjarig huwelijk te gaan vieren in Puglia!

Het leek hem een leuk om ter ere van dat feit Monica te verrassen en haar eens met ons mee te laten koken in de trullo. Tegen betaling, voegde hij eraan toe. Ik schreef hem terug dat ik het inderdaad een erg leuk idee vond en genoegen nam met een bijdrage aan de drank en ingrediënten voor de maaltijd.

Zo kwam het dat we afgelopen woensdag om half elf ‘s ochtends de bar in Martina Franca waar we hadden afgesproken binnen liepen en daar het zilveren paar aantroffen.

De van verbazing openvallende mond van Monica was voor mij het hoogtepunt van de dag. Bovendien viel hij daarna nog een paar keer open toen ze hoorde dat we samen naar de markt gingen om boodschappen te doen en daarna koken in de trullo! Behalve dat ze het leuk vond om mij en Anna te leren kennen was ze natuurlijk ook geroerd door het feit dat Harald zo iets voor haar verzonnen had!

Op de drukke, gezellige markt kochten we puntpaprika’s, ansjovis en pijlstaartinktvis en bovendien kochten Harald en Monica een sciaia voor Anna: een van een soort bamboe achtig riet gemaakt blad waarop je allerlei groenten en fruit in de zon kan drogen. Ook reden we op weg naar huis langs onze onovertroffen Franca, waar we tomaten, tuinbonen, aubergines en courgettebloemen kochten. Toen Monica onze geheel als keuken ingerichte  trullo binnenliep riep ze uit dat het voelde alsof ze hier al heel vaak geweest was. Het moet inderdaad een bijzondere ervaring zijn om het decor binnen te lopen van een boek dat je al drie keer gelezen hebt. Ik wilde de typisch Pugliese specialiteit tuinbonenpuree maken, maar was vergeten de cichorei te kopen die daarbij wordt gegeten. Anna dacht niet lang na, liep de tuin in en kwam na een paar minuten alweer terug met een grote bos. Wilde cichorei, die ook nog eens lekkerder is dan de gekweekte versie.

Uiteindelijk aten we voor ons huis (in de warme Italiaanse zon) gefrituurde plakken aubergines en courgettebloemen, tuinbonenpuree met cichorei en puntpaprika’s en gefrituurde ansjovisjes. Aan de pijlstaartinktvissen kwamen we niet meer toe maar wel aan zelfgemaakt ijs, koffie en chocolade likeur. Fans moet je koesteren.

Tanti baci,

Frans

Ciao fratello,

Laten we hopen dat niet al jouw fans zich binnenkort als verrassing komen aandienen, want dan heb je geen leven meer. En Harald en Monica hebben een mooi huwelijk, zoveel is zeker.

Ik heb intussen bij ons thuis gasten verwend met  ‘een feestelijke avondmaal’ van Ottolenghi uit zijn nieuwe boek Simpel. Ik zette een dag tevoren kip in een marinade met dadels en olijven, bakte ‘s ochtends een amandelcake met bramen en pruimen, maakte ‘s middags twee bijgerechten -gestoomde bospeen met een kruidendip en spruitjes met zwarte knoflook- en zette ruim op tijd een bak met cherrytomaatjes en 12 gepelde tenen knoflook in de oven om gebakken rijst te kunnen maken. Nu wil jij natuurlijk weten: ‘Was dat allemaal zo simpel?’

Nee natuurlijk ! Maar waarom zou Ottolenghi zichzelf ook willen versimpelen. De charme van zijn gerechten is juist dat je als een toverkol met een spreukenboek in de weer gaat, volkomen onbekende ingrediënten afweegt en bij elkaar doet en dan tot ieders -inclusief je eigen- verbazing iets verrukkelijks op tafel zet. Ik geef je het recept van gebakken rijst, want dat is, als je het één keer gemaakt hebt, echt wel een makkelijke basis voor alles wat jij of Otto nog verder bedenkt.

Liefs

Karin