Porceddu al forno – Sardijns speenvarken uit de oven

Ciao fratello,

Ik had je al veel eerder willen schrijven, maar het werd ineens zulk mooi weer dat het er niet van kwam. Het is nu al een week strak blauw, terwijl we daarvoor elke dag de haard aan deden en mopperden over hagelbuien. Bij de eerste zonnestralen ging ik natuurlijk ongegeneerd in de zon zitten met koffie en de krant. De dagen daarna vond ik het te warm om in de tuin te werken. Maar dat heb ik geweten. Vandaag kwam ik erachter dat onkruid uit de grond is komen zetten gelijk paddenstoelen. Dus ik schrijf je nu gauw even, voordat ik de tuin weer in duik om orde op zaken te zetten.

Ik ontmoet de laatste tijd steeds mensen die met vakantie naar Puglia gaan. Ze willen dan weten waar het leuk is. Tja, overal natuurlijk, maar wat is het toch jammer dat jouw boekje Lekkerissimo is uitverkocht. Misschien moeten we op de website wat toeristische tips gaan plaatsen.

liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Nu heb jij weer een hele tijd moeten wachten tot je iets van me hoorde. Dat zat zo: een paar weken geleden schreef ik al mijn olijfolieklanten aan met de vraag of iemand geïnteresseerd was om gedurende een week, een paar uur per dag bij ons te komen werken. In ruil daarvoor konden ze wonen in de trullo die we normaal gesproken verhuren en één keer per dag een door mij bereide maaltijd nuttigen.

Ik kreeg er een paar reacties op en het resultaat was dat we de afgelopen weken allerlei leuke mensen over de vloer hadden. De eerste week waren het twee vrienden uit Eindhoven met heel veel energie over, want ze waren allebei van de drank af. De oudste van de twee, Peter, was bovendien therapeut die drankverslaafden helpt bij het afkicken. De jongste, Martijn, was een ex-klant van hem en in dit geval waren ze dus geen drinke- maar droogtebroeders. Ze werkten als paarden en smulden van alle lekkere dingen die we hier eten. Jammer dat ze mijn zelfgemaakte wijn niet konden proeven, maar uit solidariteit dronk ik er ook wat minder van, wat helemaal geen slecht idee was.

Was het toeval dat ik in dezelfde periode een grappig recept las voor de bereiding van speenvarken, zoals dat op het eiland Sardinië wordt gedaan? Ik vertaal het voor je uit het Italiaans:

Instructies voor de bereiding van een Sardijns varkentje 

Koop een varkentje.

Drink een glaasje wijn.

Rijg het varken aan het spit.

Drink een glaasje wijn.

Steek de open haard aan.

Drink nog een glaasje wijn.

Plaats het spit in de open haard.

Relax, en drink nog een glaasje wijn.

Draai het spit rond het varkentje.

Wijn drink nog een glaasje.

Lekker rozemarijnvlees met wat varken erover. Strooien maar!

Inzgenken nog een wijnglaazje.

Rooster de wijn 6 uur lang.

Haal de open haard uit het spit.

Raap de stukken vloer op van het varkentje.

Snij de houtskool en pas op dat er geen varken meer aan zit.

Trek nog een fles zwijn open.

Tafeltje dek je en zzgenknoggezzin.

Ik geef je een nuchtere versie waarbij je genoeg hebt aan 2 kilo varkensvlees. Het belangrijkste kruid wat wordt gebruikt is mirte, een op bosbes lijkende plant die waarschijnlijk moeilijk is te vinden in Nederland, maar misschien dat de Turk hem verkoopt. De naam in het Turks is “mersin”. Kun je geen mirte vinden dan is rozemarijn het beste alternatief.

Tanti baci,

Frans

Carissima sorella mia,

Nu heb jij weer een hele tijd moeten wachten tot je iets van me hoorde. Dat zat zo: een paar weken geleden schreef ik al mijn olijfolieklanten aan met de vraag of iemand geïnteresseerd was om gedurende een week, een paar uur per dag bij ons te komen werken. In ruil daarvoor konden ze wonen in de trullo die we normaal gesproken verhuren en één keer per dag een door mij bereide maaltijd nuttigen.

Ik kreeg er een paar reacties op en het resultaat was dat we de afgelopen weken allerlei leuke mensen over de vloer hadden. De eerste week waren het twee vrienden uit Eindhoven met heel veel energie over, want ze waren allebei van de drank af. De oudste van de twee, Peter, was bovendien therapeut die drankverslaafden helpt bij het afkicken. De jongste, Martijn, was een ex-klant van hem en in dit geval waren ze dus geen drinke- maar droogtebroeders. Ze werkten als paarden en smulden van alle lekkere dingen die we hier eten. Jammer dat ze mijn zelfgemaakte wijn niet konden proeven, maar uit solidariteit dronk ik er ook wat minder van, wat helemaal geen slecht idee was.

Was het toeval dat ik in dezelfde periode een grappig recept las voor de bereiding van speenvarken, zoals dat op het eiland Sardinië wordt gedaan? Ik vertaal het voor je uit het Italiaans:

Instructies voor de bereiding van een Sardijns varkentje 

Koop een varkentje.

Drink een glaasje wijn.

Rijg het varken aan het spit.

Drink een glaasje wijn.

Steek de open haard aan.

Drink nog een glaasje wijn.

Plaats het spit in de open haard.

Relax, en drink nog een glaasje wijn.

Draai het spit rond het varkentje.

Wijn drink nog een glaasje.

Lekker rozemarijnvlees met wat varken erover. Strooien maar!

Inzgenken nog een wijnglaazje.

Rooster de wijn 6 uur lang.

Haal de open haard uit het spit.

Raap de stukken vloer op van het varkentje.

Snij de houtskool en pas op dat er geen varken meer aan zit.

Trek nog een fles zwijn open.

Tafeltje dek je en zzgenknoggezzin.

Ik geef je een nuchtere versie waarbij je genoeg hebt aan 2 kilo varkensvlees. Het belangrijkste kruid wat wordt gebruikt is mirte, een op bosbes lijkende plant die waarschijnlijk moeilijk is te vinden in Nederland, maar misschien dat de Turk hem verkoopt. De naam in het Turks is “mersin”. Kun je geen mirte vinden dan is rozemarijn het beste alternatief.

Tanti baci,

Frans