Pomodori ripieni alla siciliana – Gevulde tomaten op z’n Siciliaans

Ciao fratello,

Terwijl de erwtjes in mijn moestuin gestaag klimmen, en ik het eerste, piepkleine radijsje al heb kunnen oogsten, bedacht ik me dat ik een moestuin eigenlijk helemaal niet in de eerste plaats aanleg vanwege de opbrengst. Het gaat mij vooral om de aanblik. Niets is mooier dan de kale takken in de grond, waarlangs zich straks de erwten zullen slingeren. En dan daarachter zes in het gelid geplante andijvietjes, en rechts daarvan het beginnende rijtje groen van de gezaaide rucola. Ach, Rutger Kopland bezong al het aandoenlijke van jonge sla. Overigens plantte hij sla in september. Dat zou ik nooit doen. Dan ben ik wel weer klaar met de moestuin.

Liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Twee jaar geleden schreef ik je dat er een graafmachine was gekomen om diepe geulen in ons land te maken. Daar konden we dan vervolgens een cama alta in maken. Pas dit jaar zijn we er aan toe gekomen om dat plan ook werkelijk te realiseren. Het resultaat is verbluffend. Kleine tomaten-, paprika-, courgette- en aubergineplantjes, die er normaal gesproken weken over doen om een paar centimeter te groeien, zijn in twee weken drie keer zo groot geworden. Dat is ongetwijfeld te danken aan de structuur van de grond, die luchtig wordt gehouden door het stro en aan de grote hoeveelheid droge koemest die er doorheen is gemengd. Ook heeft de regen ons een handje geholpen, want hoewel het over het algemeen lekker zonnig is, valt er ook af en toe een fris lentebuitje: perfetto! We hebben vandaag een speciaal soort tomatenplantjes gekocht: de ‘nero di crimea’ oftewel Sun black. Deze in Italië gekweekte tomatensoort is heel donker (bijna zwart) van kleur en heeft, behalve een sterke smaak, ook allerlei supergezonde eigenschappen, met name door de antioxydanten die erin zitten. Dat zijn stoffen die je ook in aardbeien, kersen en zwarte bessen tegenkomt. Nee, ik schrijf dit niet in opdracht van de Nederlandse bond ter bevordering van de zwarte tomatenverkoop, ik kan je namelijk ook wel privé en zonder hun tussenkomst een paar kilootjes bezorgen tegen een schappelijk prijsje. In Italië vraagt een broer zijn zus niet of nauwelijks om een tegenprestatie, dus daar moet jij van profiteren. Een feit is dat alleen al het plantje een verrukkelijke tomatengeur verspreidt, laat staan straks de tomaten die er aan groeien. Maar we hadden het over een moestuin. Ik ben er vandaag, gewoon voor mijn plezier,even heen gelopen en heb er een foto van gemaakt. Wat een rijkdom!

Tanti baci,

Frans