Ciao fratello,
Mocht je ooit iemand treffen die een moestuin wil beginnen en jou de vraag stelt: ‘Met welke groente zal ik beginnen?’ Die kun je antwoorden: ‘Met de courgette.’
De courgetteplant is veruit het makkelijkste en dankbaarste moesgewas ever. De plant wordt reusachtig, wat altijd leuk is in een tuin, de bladeren zijn prachtig om te zien en hij geeft bloemen. Bijna iedere dag wel een nieuwe, die je kunt plukken, vullen en bakken of frituren. Maar daar hoef ik jou natuurlijk niets over te vertellen. Het enige is: je moet de plant dagelijks bezoeken. Want voor je het weet zit er weer een courgette aan die zo wanstaltig groot is dat ie eigenlijk niet meer lekker is. Ik pluk ze zodra ze 15 hooguit 20 cm zijn. Het gevolg is wel dat je met regelmaat iets moet verzinnen met courgette en dat valt niet mee. Ik ben fan van de frittata met courgette en garnalen en munt, maar -en dat is de hele reden dat ik jou nu schrijf- die pakt best wel vaak droog uit. Heb jij daar een antwoord op?
Liefs
Karin
Carissima sorella mia,
Dank voor je enthousiaste verhaal over de courgettes en speciale dank voor de foto van de enorme joekel die je geoogst hebt! Daar zijn Anna en ik behoorlijk jaloers op, want de courgetjes die uit onze moestuin komen zijn zelden langer dan 20 cm. Dat komt doordat het hier veel heter is en het water schaarser dan bij jullie.
Nederlanders zijn natuurlijk veel te wijs en te relativerend om een punt te maken van wie de grootste en de langste heeft, maar hier in Italië ligt dat dat anders en ik pas me aan de heersende cultuur aan.
Daar staat tegenover dat de smaak van juist die kleine courgettes onovertroffen is. Ze bevatten bovendien veel minder zaadjes waardoor ze, net als aubergines, geschikter zijn voor consumptie.
De bloemen zijn behalve schitterend ook heel lekker en ik denk dat we er in de laatste drie maanden (als gevolg van het enorme succes van de kooklessen) wel zo’n zeshonderd(!) hebben gevuld. Met ansjovis, tomaat en mozzarella bijvoorbeeld en dan gefrituurd in pastella (beslag). Ons kleine moestuintje kon natuurlijk nooit zo’n enorme hoeveelheid produceren, maar gelukkig hebben we onze onovertroffen boerin Franca, die een gigantisch veld vol courgettes voor haar huis heeft en die iedere ochtend vroeg (want dan zijn ze geopend en op hun mooist) met een grote mand grote, gele bloemen terugkeert. Je kunt ze het beste in een plastic zakje in de koelkast bewaren, want anders verschrompelen ze snel en kun je er niks meer mee beginnen. Inderdaad dwingt de grote hoeveelheid courgettes die een plant produceert je tot het verzinnen van allerlei nieuwe recepten en gelukkig vind ik dat nu juist het leukste wat er is.
Belangrijk is dat je de courgettes niet te lang bakt (want dan worden ze papperig) maar wel op hoog vuur en intens. Gegrild zonder olie vind ik ze eigenlijk het lekkerst, maar ook trifolato (gestoofd) of in risotto doen ze het perfect.
Zo’n frittata is ook verrukkelijk en als ie te droog wordt heb je hem waarschijnlijk te lang en op te hoog vuur gebakken. In tegenstelling tot de courgettes (die je eerst even hard moet bakken) is het beter om de eieren juist langzaam gaar te laten worden (zonder deksel!) en de pan op tijd van het vuur te halen.
Tanti baci,
Frans
Polpette di zucchine al forno – Beignets van courgettes uit de oven
Voor 4 personen
Ingrediënten:
- courgette – 1 middelgroot
- ei – 1
- paneermeel – 3 a 4 eetlepels
- munt – 3 of 4 blaadjes
- Parmezaanse kaas – 2 a 3 eetlepels, geraspt
- olijfolie – 2 a 3 eetlepels
- knoflook – 1 teen, gesnipperd
- zout, peper
Aanwijzingen:
Was de courgette, snij de uitenden eraf en rasp hem met een grove rasp. knijp met je handen zoveel mogelijk vocht uit het schaafsel. Doe het in een kom en voeg het ei, de kaas, het fijngesneden muntblad, olijfolie en zout en peper en tenslotte het paneermeel toe. Kneed alles goed door elkaar en draai balletjes ter grootte van een kleine mandarijn. Druk de begneits ietsje in en leg ze in een ingevette, vuurvaste schaal. Zet ze ongeveer een half uur in een oven op 180 graden, tot ze goudbruin zijn
Beste heer Frans,
Ook dit recept lijkt me weer een lekkere snack; we kennen het probleem van de almaar groter worden courgette als je er niet op tijd bij bent. Maar goed daarover wil ik het niet hebben.
Dit is dus eigenlijk niet echt een reactie op het bovenstaande recept. Maar er moet mij toch iets van het hart: ik las onlangs een zeer alarmerend bericht dat er een dodelijke ziekte rondwaart in de olijfgaarden en dat er veel te laks op de eerste symptomen is gereageerd en nu eeuwenoude prachtig monumentale olijfbomen er aan gaan. Nu heeft u wel geschreven zelf ook olijfboer te zijn: ik hoop dat u uw olijfgaard hebt kunnen redden. Zo niet, dan wens ik u heel veel sterkte met de spanningen die het verlies van uw werk en – wellicht ook – inkomsten – teweeg brengen.
Het zal niet meevallen om het prachtige Pugliaanse landschap te zien veranderen in een kaalte. We zijn er geweest en vonden het er mooi.
Zelf hebben we hier (in midden Portugal) 2 jaar geleden vreselijke grote branden gehad die alles opvraten en nu na plm. 2 jaar is het landschap ook heel kaal geworden. Ik begrijp hoe erg ook de ramp in Puglia kan zijn.
Met welwillende groet en nog veel mooie eet-ideeen,
Willemina Zaal
w.eichelsheim.zaal@zonnet.nl
Beste Willemina, dank voor uw bericht. En dan te bedenken dat ik vier jaar geleden(!) al een artikel schreef over deze ramp waar geen enkele Nederlandse krant in geintereseerd was. Het had ook niet veel uitgemaakt want er is weinig tegen deze ziekte te beginnen en de draconische maatregelen die wel zijn genomen zijn misschien erger dan de kwaal. Godzijdank zijn onze bomen tot nu toe gespaard gebleven en we kunnen alleen maar hopen dat dat zo blijft. Vriendelijke groeten!