Carissima sorella mia,
Onder een verzengend hete zon gaven we een kookles.
Onze gasten waren een hoogzwangere vrouw, haar man en hun zoontje: Oliver. Ze hadden van te voren gevraagd of hij mee mocht komen en natuurlijk zeiden we ja. Kinderen zijn vaak de meest enthousiaste en nieuwsgierigste kookleerlingen. Oliver raakte, na eerst al onze zeven katten uit de boom te hebben gekeken steeds meer op zijn gemak, helemaal toen Anna wagonladingen, op de rommelmarkt gekocht speelgoed tevoorschijn toverde. Terwijl ik met zijn vader en moeder de keuken in dook om courgettes en aubergines klein te snijden bekeken Anna en Oliver alle plastic beesten, autootjes, graafmachines en bulldozers die ze in de loop der jaren had verzameld. Al gauw bevonden ze zich samen zielsgelukkig in een betere wereld, terwijl wij ons in de koele trullo keuken ook helemaal niet slecht voelden.
Oliver’s moeder Jorja vertelde me dat ze zo’n beetje in de keuken was opgegroeid omdat haar vader, een van oorsprong Griekse banketbakker, haar al op jeugdige leeftijd de fijne kneepjes van het vak had bijgebracht. Ik hoefde haar niet veel meer te leren, dat was duidelijk.
We maakten een paar antipasti: gevulde courgettebloemen, en heel lekkere aubergine-beignets waarvan ik je het recept meestuur.
Toen was de beurt aan Anna en het is elke keer weer een plezier om te zien hoe ze mensen meesleept in haar enthousiasme om tagliatelle te maken. Maar dit keer had ze een wel erg toegewijde leerling: Oliver. Met zijn blonde haartjes en azuurblauwe ogen wond hij Anna zonder problemen om zijn vinger en hij draaide met zoveel ijver aan het handeltje van de pastamachine dat het leek alsof hij het nooit meer los zou laten. Zijn ouders stonden een beetje beteuterd te kijken hoe deze kookles zich alleen nog maar afspeelde tussen Anna en Oliver. Toen de tagliatelle klaar waren was Anna zo tevreden over het resultaat dat ze wegliep, ergens in een kast wat rommelde en vervolgens met een bijna gloednieuwe pastamachine terugkwam, die ze als cadeautje overhandigde aan haar tweejarige pupil. Hij vond het prachtig!
Even later zaten we buiten onder de schaduw van een eikenboom alle lekkere dingen te eten die we gemaakt hadden. De courgettebloemen: zalig. de auberginebeignets: verrukkelijk! De pasta: super! Om niet te spreken over de wijn. Toen ik in deze gelukzalige toestand een beetje dreigde weg te dromen, voelde ik plotseling een heel klein handje op mijn arm. Oliver. Hij keek me indringend aan en vroeg: “Heb jij een piemeltje?”
De vraag was wat je noemt op de man af gesteld en ik was heel even van mijn stuk gebracht. Dat, tje, dacht ik, schrijf je maar op je eigen rekening. Hoe dan ook, Oliver had recht op een eerlijk antwoord, dus zei ik ja. Hij was er zeer tevreden over en we voelden ons een fractie van een seconde echte mannen.
Tanti baci,
Frans

Ciao fratello,
Wat een lief verhaal. Ik heb van de week afscheid genomen van de kleuters in mijn groep. Mijn vakantie is begonnen, hoera! Eerst nog even een week genieten van huis en tuin in de Achterhoek en dan komen we jouw kant op. Zien we elkaar op het terras aan zee bij La Rotonda?
Liefs
Karin
Polpette di melanzane – aubergine-beignets.
Voor 4 personen
Ingrediënten:
- aubergines – 600 gram
- olijfolie om te frituren – 400 ml
- gepelde tomaten of tomatensaus – 440 gram
- Parmezaanse kaas – 80 gram, gemalen
- ei – 1
- broodkruim – 60 gram, natgemaakt en uitgeknepen
- paneermeel – 100 gram
- mozzarella – 100 gram, in kleine blokjes gesneden
- basilicum – 12 blaadjes
Aanwijzingen:
Snij de aubergines in kleine blokjes en frituur ze in hete olijfolie tot ze mooi goudbruin zijn. Laat ze uitlekken op keukenpapier en doe ze daarna in een kom. Voeg de Parmezaanze kaas toe, 40 gram van de tomatensaus, de helft van de (fijngehakte) basilicum, het broodkruim, zout en peper naar smaak en 50 gram van de parmezaanse kaas. Meng alles goed door elkaar met een lepel tot je een homogene massa hebt. Maak nu balletjes ter grootte van een mandarijn, maak met er met je vinger een gaatje in, doe er een stukje mozzarella in maak het gaatje weer dicht. Plat de beignets enigszins af, rol ze door de paneermeel en bak ze in een laagje hete olijfolie aan beide kanten tot ze goudbruin zijn. Doe de rest van de tomatensaus in een pan en leg de beignets erin. Breng aan de kook, laat alles nog een minuut of vijf koken, versier met de rest van de basilicum en dien op.
Dag Frans,
Wat prachtig geschreven zo beeldend dat ik m’n broer, schoonzus en m’n neefje er meteen in herken. Klinkt als een heerlijke kookcursus.
Hartelijks,
Anneke
Dank je Anneke! Het was een van de leukste kooklessen die we tot nu toe hebben gegeven.
Nou dat was wederzijds Frans en Anna. Wat hebben wij het naar ons zin gehad. Wat heb je dat mooi treffend beschreven. We herbeleven zo weer deze prachtige dag.
Klopt Oliver houdt van lekker eten. Dat kan ook haast niet anders met zo’n moeder en opa. We gaan vast nog mooie avonturen beleven met die pasta-machine. Te beginnen met onze gezamenlijke smikkelaars vrienden Violet en Rutger. Hun zoon Olivier (op dezelfde dag geboren als Oliver BTW) zal er net zoveel plezier mee beleven. De actiefoto’s zullen we delen.
En wat waren die Polpette’s lekker. Dank voor het delen van het recept, die gaan we zeker maken.
Hopelijk tot in Kamaria, Peloponnesos, Griekenland!
Ciao,
Jorja, Theo én Oliver
Genoten van het verhaal over koken met Oliver. Echt enig.
Veel plezier deze week als Karin komt.lieve groet uit Amsterdam van Jacques en Margreet
Voordat ik de polpettes zal gaan maken, graag enige opheldering over dit recept.
In de ingredientenlijst staat 80 gram Parmezaanse kaas, echter er wordt 50 gram toegevoegd in de tweede batch.
Kun je dit een beetje verduidelijken, dan kan ik er gelijk mee aan de slag.
Dank alvast,
Anne
Hallo Anne, dat is inderdaad een vergissing. Je kunt gewoon in een keer alle Parmezaanse kaas toevoegen. Ik zal de tekst aanpassen.