Ciao fratello,
Lange tijd niet zo misselijk geweest als vannacht. Zo misselijk als je als kind wel eens kon zijn. Wel wakker liggen, maar niet hoeven spugen. En maar denken aan eten: aan wat de boosdoener geweest kan zijn. Ik wist ’t eigenlijk al meteen. De gebraden kip met honing en hazelnoten. Dat moest het zijn. Die was veel te zoet geweest. Maar het was van een recept van Ottolenghi en die kun je echt blind volgen. Alles klopt altijd tot op de milligram. Wat kon er mis zijn gegaan?Ik heb het recept er net even op na geslagen en wat blijkt? Uien vergeten! Er stond dat je de kip moest laten marineren ‘in een schaal met uien, olijfolie, saffraan, gember, kaneel, citroensap, water, zout en peper’. Had ik allemaal gedaan, alleen had ik over de uien heen gelezen. Daarna moest je de kip royaal insmeren met een pasta van gemalen hazelnoten, honing en rozenwater. En vervolgens ging de kip mèt de marinade de oven in. De twee grof gesneden uien uit de marinade, waren de broodnodige tegenhanger van al die zoetigheid geweest. Hoe moeilijk kan het zijn om een recept te lezen?
Liefs
Karin


Carissima sorella mia,
Excuses, ik heb je een tijdje verwaarloosd. Dat komt omdat er weer eens verhuisd moest worden. Mijn hoop dat het zigeunerbloed in Anna’s aderen in de loop van de jaren wat langzamer zou gaan stromen of zelfs stollen, blijkt telkens weer ijdel. Handenwrijvend verzamelt zij wagonladingen vol verhuisdozen en stopt die zingend vol met al onze spullen. Het resultaat is wekenlang totale chaos. Ik kan niks vinden, we zijn alleen maar aan het opruimen en schoonmaken en bovendien moet alles in de nieuw te betrekken trullo ook toevallig nog even gerepareerd, geïnstalleerd en nieuw gebouwd worden. Dagenlang ben ik in de weer om kasten of kruidenrekjes te timmeren en op te hangen en zo ongeveer al het sanitair opnieuw aan te sluiten omdat het lekt. Dit is slechts een heel klein greepje uit de overdosis werk die we hebben verricht.
En het is nog maar het begin, want ik moet ook nog 4 hectare gras maaien anders vliegt de boel in de hens. Toch blijven we optimistisch en redelijk goede vrienden, hoe het kan is me een raadsel. Misschien ook omdat er een grote steen uit een muurtje op Anna’ s voet viel, die brak. Ze strompelt nu al bijna een maand met krukken heen en weer en ik heb daardoor zo met haar te doen, dat ik braaf al haar wensen inwillig. Ze had overigens een geniaal idee en dat was om de trullo volledig als keuken in te richten. Ooit stond er een bed maar dat is verleden tijd en echt iedere hoek van dat mysterieuze bouwwerk met zijn grote grillige stenen en al zijn bogen en rondingen is nu geschikt gemaakt om mijn niet aflatende passie te kunnen bedrijven: het klaarmaken van lekkere dingen. In ons vorige keukentje wist ik nooit waar ik iets neer moest zetten omdat ik te weinig ruimte had en nu overkomt me hetzelfde omdat ik er te veel van heb. Ik heb nu maar liefst vier(!) werkbladen van marmer! Marmer is hier heel goedkoop en je ziet het soms zelfs bij de vuilnisbak staan.
Wat een genot! En ik heb nu eindelijk weer eens tijd om een recept (goed) te lezen. Wat vind je van deze? Kip op z’n Italiaans, van Elizabeth David.
Tanti baci,
Frans
Pollo in padella con peperoni – Kip in het pannetje met paprika
Voor 2-3 personen
Ingrediënten:
- kip – 1 hele, biologische
- uien – 3
- knoflook – 3 tenen
- paprika’s – 4 grote, rode of groene
- tomaten – 250 gram, rijpe
- sinaasappel – 1
- olijfolie
- marjolijn, tijm en basilicum – verse blaadjes
- zout en peper
Aanwijzingen:
Hak een kip in zes stukken, of laat dit de poelier doen. Braad de stukken aan in olijfolie in een braadpan, met drie in ringen gesneden uien, drie tenen knoflook , zout, peper, marjolein en tijm.
Zet het deksel op de pan en laat de kip op laag vuur in ongeveer een uur gaar branden, maar pas op dat hij niet aanbrandt. Doe er eventueel een scheutje water of wijn bij.
Leg in de tussentijd vier grote paprika’s in de oven, tot ze zacht zijn en je de schil eraf kunt trekken. Verwijder de zaadlijsten, snijd ze in repen en doe ze bij de kip, samen met 250 gram grof gehakte tomaten en wat basilicum. Als de tomaten gaar zijn is het gerecht klaar. Doe er op het laatste moment een paar plakken geschilde sinaasappel door.
Wat ik tot voor kort als “mijn” trullo beschouwde is onherkenbaar veranderd. En niet in z’n nadeel. Het ziet er fantastisch uit!
Wat een kookparadijs, ik kom gauw proeven!
Het recept van Ottolenghi ziet er, mits voorzien van uien, aantrekkelijk uit. Misschie ga ik dat binnenkort ook maar eens maken. Bedankt, Karin.
Beide gesmoorde kippetjes klinken heerlijk, maar het meest ben ik onder de indruk van jullie keuken. Wow, die ziet er goed uit!