Pie van kip – Chicken pie

Carissima sorella mia,

Vandaag lag er een exemplaar van het ‘dikste buitenleven lifestyle magazine van Nederland’ in de bus: Seasons. Ik heb er geen abonnement op, want met al dat buitenleven van mij heb ik geen tijdschrift meer nodig. De reden dat ik het blad toegestuurd kreeg was voor mij een heel plezierige: ik sta er zelf in! Een paar maanden geleden waren hier twee struise verslaggeefsters op bezoek om het artikel over Puglia, de trullo’s en de masseria’s te schrijven en er foto’s bij te maken. Het was leuk om ze van alles te laten zien en te vertellen. Ze waren met name geïnteresseerd in de Podolische koeien die hier rondlopen. Dat zijn runderen van een uitstervend ras, die dankzij subsidies aan een come back bezig zijn. De koeien zijn half wild en grazen graag in de bossen. Ze worden voornamelijk gehouden om hun vlees, want ze produceren weinig melk. Maar met dat kleine beetje wordt wel een heel bijzondere cacciocavallo kaas gemaakt. Het artikel (onder de titel: ‘Oude liefde verbrokkelt niet’) vertelt verder uitgebreid over het fenomeen trullo, want daar weten wij, na er zestien jaar in gewoond te hebben natuurlijk behoorlijk veel van. We lieten de journalistes zien hoe een trullo werd opgeknapt door Massimiliano, een trullobouwer met wie we vaak samenwerken. Hij viel, toen hij de dames in het oog kreeg, bijna van het puntdak dat hij aan het reconstrueren was. Toen hij zich hersteld had, werd hij meteen fraai geportretteerd. Ik liet hem het blad zien en hij was hij zo trots als een pauw. Bij de herinnering aan de signore olandesi kreeg hij  een dromerige blik in zijn ogen. Seasons heeft een vrij uitgebreide de culinaire rubriek. Wat zou je ervan zeggen als we meteen maar even een van de recepten kopiëren? Ze zien er namelijk bijzonder smakelijk uit!

Tanti baci,

Frans

Ciao fratello,

Ik ren vandaag nog naar de winkel voor de Seasons ! Ondertussen heb ik een compleet boekwerk over ‘het leven en eten’ van Erasmus doorgewerkt, in de hoop jou te kunnen verrassen met een lekker middeleeuws recept. Ik heb me kostelijk vermaakt met dit boekje van Diana Dubois en ben veel wijzer geworden, zowel over de persoon Erasmus als over de tijd waarin hij leefde, en over wat de mensen in zijn tijd zoals aten, maar dat ik er honger van kreeg… nou nee. Het is op zichzelf interessant om te lezen dat ze in die tijd zoveel kruiden als wijnruit, kaneel en saffraan gebruikten, maar je krijgt ook de indruk dat ze dat doen om de smerige middeleeuwse stank in het algemeen te verbloemen. Neem het recept voor appelmoes, afkomstig uit een 16^e eeuw kookboek.

Appelmoes in de vastentijd – schil 1 kg zure appels, verwijder klokhuizen en kook gaar met 2 dl water, 50 gram gemalen amandelen en ½ theelepel gekneusde saffraan.

Tot zover niets geks. Maar vervolgens moet je dit pureren, samen met 75 gram schelvislever, en dan af laten koelen en bestrooien met kaneel en gemberpoeder. Ik zou het eigenlijk eens echt zelf moeten maken, om te kunnen beoordelen of dit echt zo vies is als het lijkt. Maar eerst ga ik de seizoens pie maken.

Liefs

Karin