Pesto di zucchine e rucola – Pesto van courgettes en rucola

Carissima sorella mia,

We maakten een tochtje door de “murge”, een rotsachtige, nogal onherbergzame hoogvlakte die voor een deel in Puglia en voor een deel in Basilicata ligt. Het landschap is mooi, maar het is een wrede schoonheid, omdat er nauwelijks een grassprietje groeit. Je ziet er veel roofvogels zoals slechtvalken en rode wouwen. Er hebben zich in de loop der eeuwen “gravina’s”  gevormd: kilometers lange, canyon-achtige kloven in de aarde waar doorheen water stroomde en soms nog stroomt. Daardoor zijn de rotsachtige wanden vol grotten juist weer wel begroeid met een grote variëteit aan planten. De volkeren die in de oudheid in dit gebied rondtrokken vonden in de grotten een schuilplaats en er hebben zich in de loop der eeuwen hele steden in en rond die canyons gevormd. Eén van hen is Gravina in Puglia, een stad van ongekende schoonheid. We vonden een kleine B&B in het centro storico, waar je beter niet met de auto kunt ingaan want de komt er met de grootste moeite weer uit. ‘s Avonds maakten we een wandeling. De lucht was warm en drukkend maar vanuit ijzeren roosters die voor de huizen in het trottoir zaten kwam ijskoude lucht! De eigenaar van ons verblijf legde uit dat die vanuit de diepe kelders onder de huizen kwam. Hijzelf had ook zo’n kelder en was vastbesloten om die op een dag vol water te laten lopen teneinde een zwembad onder het huis te maken. De volgende dag brachten we een bezoek aan een biologische wijnmakerij: Botromagno, dichtbij de stad:  Anna vroeg aan de man die we aan de balie troffen of het mogelijk was wijn te proeven. “Alles is mogelijk”, zei hij. Ik vond het wat overdreven, maar daar vergiste ik me in. Hij trok een deur open en we bevonden ons plotseling in een ruime zaal waar een jonge, energieke vrouw net een fles rood had opengetrokken en ons verwelkomde alsof we oude vrienden waren. Aan de enorme massief houten tafel zaten al een sommelier uit Bologna en zijn vrouw. We mochten aanschuiven en het proeven kon beginnen. Al gauw zaten we gezellig te pimpelen en verhalen te vertellen. Onze gastvrouw, die nog sprankelender was dan de witte wijn die ze inschonk, liet ons ook nog het indrukwekkende complex met zowel roestvrijstalen als eikenhouten vaten zien. Spectaculair!

Tanti baci,

Frans

Ciao fratello,

Wat leuk om in je eigen streek even de toerist uit te hangen. En ik ben blij met de tip, want er zijn zoveel mensen in mijn omgeving die naar Puglia gaan deze zomer. Dan kan ik ze attent maken op het mooie Gravina en de grotten-attractie. Zoals je weet komen wij zelf niet verder dan het hotel en het strand bij Savelletri. Heel saai, maar toch ieder jaar weer iets om ons op te verheugen. Daar komt bij dat het zomers vaak te warm is voor tripjes.

Vorig jaar hebben we een uitzondering gemaakt en zijn we gaan wandelen van Otranto naar Lecce. Daar was het uiteraard ook veel te warm voor, maar desondanks was het de moeite waard om nu eens een ander deel van Puglia te bekijken. De zee is in het zuiden van Puglia ook iets vriendelijker dan bij jou, sorry dat ik het zeg. Ik heb geen klagen over de Adriatico hoor, maar zodra je meer richting Middellandse zee komt wordt het zwemmen net iets aangenamer.

Tot zover mijn toeristische bespiegelingen. Misschien moeten we samen nog een keer een reisgids voor Puglia gaan schrijven.

Liefs

Karin