Ciao fratello,
Hoewel hier en daar de eerste bolletjes boven de grond proberen te komen, werd ik van mijn laatste tuininspectie niet al te vrolijk. Misschien zal een doorgewinterde tuinier de zaak optimistischer bekijken, en knoppen ontdekken waar ik slechts dorre takken zie, maar zo ver ben ik helaas nog niet. Ik zie vooral een dooie boel. Van de weelderige bossen kruiden waar ik zo trots op was, is alleen de tijm nog een beetje geurig. Maar de forse struik rozemarijn lijkt zo goed als gesneuveld in de bevroren grond. Nou, ik hou er over op. Liever ga ik mijn favoriete lunchgerecht klaarmaken: salade met gekookte groene asperges, een gepocheerd eitje en daaroverheen dunne plakken Parmezaanse kaas geschaafd. Was het niet zo dat groene asperges bij jullie gewoon in het wild groeien? Ik herinner me dat ze dan zo dun zijn dat je ze rauw kunt eten. Wat een luxe om die gewoon bij jullie achter in het land te kunnen plukken. Zoals ik het ook ooit sprookjesachtige weelde vond om in het Californische Santa Barbara rijpe avocado’s van de struiken te kunnen halen. Alles relatief natuurlijk, want straks vind ik het weer doodgewoon om hier een maaltje tuinbonen te oogsten en spit ik van de zomer achteloos bietjes uit de grond.
Liefs
Karin

Carissima sorella mia,
Mocht je jaloers zijn geworden door mijn gekweel over de lente hier, het kwik is plotseling dramatisch gekelderd. Er giert een snijdende poolwind rond de trullo, en ik zit bibberend en diep geroerd door de grillige staart van maart bij de haard. Dat komt vaker voor, ik heb rond deze tijd zelfs nog wel eens in een dik pak sneeuw gezeten. Dat kan dramatische gevolgen hebben, bijvoorbeeld toen ons varken Rosina was bevallen. In plaats van het vrolijke geknor waarmee ze me ’s morgens begroette, stond ze in een hartverscheurende stilte te midden van negen dode biggetjes. Ze hadden de kou niet overleefd. Ik vergeet nooit meer haar verwijtende blik toen ik de lijkjes weghaalde en begroef. Zo’n plotselinge periode met nachtvorst kan ook een hele amandeloogst vernietigen. De bomen staan nu allemaal volop in bloei, maar zijn daardoor extra kwetsbaar en het is niet zeker dat ze zullen overleven.
Ik stuur je daarom op de valreep een nogal winters recept: Pasta e fagioli. Het is een specialiteit uit Veneto maar het wordt overal in Italië gegeten. Eén van de kruiden die er rijkelijk in moet, is rozemarijn. Veel gebruikt in de Italiaanse keuken, vooral bij geroosterd vlees. Om het altijd bij de hand te hebben hak ik een grote bos fijn, samen met een heleboel verse salie en knoflook. Dit mengsel doe ik in een pot, die ik vervolgens vul met olijfolie. Als ik een biefstuk of schouderkarbonade op de grill heb (zonder vet!) giet ik er een paar lepels van die gekruide olie overheen. Troost je wat betreft de rozemarijnstruik. Die kun je heel makkelijk stekken. Gewoon een paar toppen van de plant in de grond steken, op een warme plek zetten en af en toe water geven. Om jou en mezelf op te vrolijken stuur ik je een foto van een rozemarijnhaag in bloei. En ik verwacht binnenkort toch echt de eerste groep kraanvogels die hoog in de lucht rondzwermt, alvorens naar het noorden te trekken.
Tanti baci,
Frans
Ingrediënten:
- bruine bonen – 500 gram gedroogde
- uien – 3 of 4
- bleekselderij – 2 stengels
- winterwortel – 1 kleine
- tomaten – 4 ontvelde
- ontbijtspek – 100 gram, kleingesneden
- wijn – 1 glas rode
- rozemarijn – fijngehakte (flink veel)
- salie en munt
- zout en peper
- Spaanse peper – 1, gesnipperd
- olijfolie
- Parmezaanse kaas – 2 eetlepels
- pasta – 200 gram, bijv. macaroni
Aanwijzingen:
Zet de bonen een nacht te weken onder water. Hak selderij, wortels en uien klein en fruit ze samen met het ontbijtspek in de olijfolie, gedurende een minuut of twintig op matig vuur. Af en toe roeren. Doe de uitgelekte bonen samen met de fijngehakte kruiden erbij, roer alles goed door elkaar en voeg de wijn toe. Iets laten verdampen en dan met goed sluitend deksel op de pan een half uurtje op laag vuur laten sudderen. Tomaten erbij, nog wat laten sudderen en dan circa twee liter water erbij tot de bonen 10 cm onder staan. Twee uur op zéér laag vuur laten sudderen. Af en toe roeren. Als de bonen dreigen aan te branden, wat water erbij. Zout, peper en Spaanse peper toevoegen. Haal de pan van het vuur en laat hem een paar minuten afkoelen. Pureer de helft van de bonen. De andere helft moet intact blijven. Dan de pasta koken en bij de bonen doen. Dien op met een scheutje olijfolie en geraspte Parmezaanse kaas.