Ciao fratello,
Dit is echt iets voor jou. Ik hoorde iemand in vervoering praten over een kunstwerk van mortadella. Ik heb het zelf niet gezien, maar alleen het verhaal al werkt kennelijk aanstekelijk, want ik ga het jou nu ook vertellen. Een Zwitserse kunstenaar, Christoph Hänsli, heeft (in 2008) een mortadella in 332 plakjes gesneden en van ieder plakje de voor en de achterkant minutieus nageschilderd op een apart karton. Te beginnen (en eindigend) bij het kontje van de worst. Alle kartonnen achter elkaar is een soort boek geworden, waarmee je van voor naar achter als het ware door een mortadella heen kunt bladeren. Het lijkt me fantastisch om dit kunstwerk een keer van dichtbij te zien. Er is overigens ook een echt boek van gemaakt, met alle afbeeldingen en met een tekst van de Britse kunstcriticus en schrijver John Berger, en dat kun je gewoon (maar wel voor 187 dollar) bij Amazon bestellen. Ook al leuk is Hänsli’s website. Klik daar op ‘plakat’ en er komt een eindeloze hoeveelheid soorten plakjes worst voorbij geschoven. Ik neem aan ook allemaal door hem zelf nageschilderd. Ondertussen hoor je een onweerstaanbaar kinderstemmetje ieder plakje bij naam noemen: Berliner Leberwurst, Geflügelwurst, Speckwurst, Tiroler Schinkenwurst etc. etc.
Liefs
Karin


Carissima sorella mia,
Ik kreeg een paar hele vreemde vruchten mee van Tonino. Hierbij een fotootje. Als ik zeg: “Dat zijn citroenen” dan zeg jij: “ja ja en ik ben Greta Garbo”. Maar het is toch echt zo. Het hangt denk ik een beetje van je bui af of je het groteske griezels vindt of grillige grapjassen. Tonino noemt ze ‘inktvisjes’ maar mij doen ze vooral denken aan de veelpuntige heksenmutsen die je een tijdlang veel op Koninginnedag zag en die ook hier tijdens het carnaval graag door de jeugd worden gedragen. Het zijn gewone citroenen maar ze zijn ziek. De boom waaraan ze groeien is besmet met een parasiet: de acaro delle meraviglie oftewel de wondermijt. Dit voor het menselijk oog onzichtbare schurkje leeft op jonge loten en zuigt het sap uit de beginnende vruchten, die vervolgens die rare vorm krijgen. Je kunt er niks mee behalve “frutti canditi” maken: gekonfijte vruchtjes. Tonino heeft daar geen tijd voor en daarom gaf hij ze mee, zodat ik het kon doen. Maar ik kom er ook niet toe, zodat ze nu liggen te bederven op de fruitschaal (wat ze er niet mooier op maakt).
Het is nogal een karweitje: je moet een suikerstroopje maken en de stukjes citroen daarin inkoken en dat proces een aantal malen herhalen. Het suikergehalte luistert nauw en het is erg tijdrovend. Toch ga ik het doen, want gekonfijt fruit is zelfgemaakt echt lekkerder dan de (dure) rommel die je in kleine plastic bakjes bij de supermarkt koopt. Je gebruikt ze in zoete gerechten als de wereldberoemde cassata siciliana of in de mostarda Een andere klassieker waarin je ze kunt gebruiken is panpepato. Dat is een lekkernij uit de streek van Ferrara (op de kaart rechtsboven Bologna) Het is een van de beste “dolce” die ik ooit heb gegeten. En mocht je van de zomer in de buurt van Ferrara zijn: daar wordt van 19 tot 28 augustus het grootste straatmuzikantenfestival ter wereld gehouden.
Tanti baci,
Frans
Ingrediënten:
- amandelen – 100 gram, gepelde
- hazelnoten – 100 gram
- walnoten – 100 gram
- geconfijte vruchtjes – 100 gram
- rozijnen – 100 gram
- chocola – 150 gram, bittere
- honing – 200 gram
- kaneel
- nootmuskaat
- peper
- bloem – 150 gram
Aanwijzingen:
Laat de rozijnen 20 minuten weken in een kommetje lauw water. Hak amandelen, hazelnoten , walnoten en chocola fijn en doe ze in een kom. Doe er de gekonfijte vruchtjes bij en 2 theelepels kaneel, 1 theelepel nootmuskaat, en flink wat gemalen zwarte peper. Als laatste de gewelde rozijnen erbij. Verwarm de oven op 180°.
Bekleed een bakplaat met ovenvast keukenpapier.
Doe een klein beetje water in een pannetje en verwarm daarin de honing op laag vuur, tot het mengsel kookt. Schenk het, terwijl het nog heet is in de kom met alle andere ingrediënten en roer alles goed doorelkaar. Let er op dat de chocola smelt. Strooi er dan beetje bij beetje het meel bij en roer dat er goed doorheen. Als je een stevig en samenhangend mengsel hebt, met een lepel kleinere porties maken en op de bakplaat leggen. Zet de bakplaat ongeveer 10 minuten in de oven. Zodra de panpepato is afgekoeld , kun je hetvan het keukenpapier halen en serveren.