Panino cegliese – Belegd broodje uit Ceglie

Ciao fratello,

Een tijdje geleden was ik in Wenen en at daar Tafelspitz. Natuurlijk eet je dat als je in Wenen bent, alleen al omdat het ‘t lievelingsgerecht was van Sigmund Freud. Tot mijn verrassing vond ik het ook nog eens heel erg lekker, en dat kwam vast en zeker doordat we dit traditionele gerecht aten op een plek waar je het volgens de Weners zelf op de lekkerste manier krijgt voorgeschoteld: bij restaurant Plachude. Nu wil je natuurlijk weten wat het is: Tafelspitz. Eerst komt er een koperen pan op tafel met geurige bouillon, waarin grove stukken wortel, prei, selderij en verschillende stukken vlees. Uit deze pan serveren ze je eerst een kopje pure drinkbouillon. Als je dat op hebt, krijg je het vlees met het mergpijpje uit de bouillon op een groot bord. Daar eet je vervolgens een soort grove rösti bij, en appelmoes. De appelmoes smaakt extra fris en licht pittig, doordat er vers geraspte mierikswortel doorheen is geschept. Ik kon niet vermoeden dat gekookt vlees zó lekker zou kunnen zijn, maar de ober vond dat logisch, want het was namelijk rumpsteak en ribeye. Dat reserveren wij normaal gesproken voor de bbq of de braadpan. Zonde van dat mooie vlees, zul jij denken, maar ik heb zitten smullen.

liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Schandalig, zo lang als ik niets van me heb laten horen! De reden is dat er weer eens iets gebouwd moest worden en wel een paar nieuwe kamers. Ons trullo’tje functioneert geweldig als keuken en is even karakteristiek als sfeervol, maar het blijft -zeker in de winter- een vochtige grotwoning waar niet genoeg plaats is om iets anders te doen dan te koken en te eten. Daarom broedde Anna ’s nachts, terwijl ik rustig en nietsvermoedend lag te slapen een gruwelijk en tegelijkertijd meesterlijk plan uit, waardoor we straks een vierkante meter of 40 meer woonruimte zullen hebben en waardoor we al weken niets anders doen dan metselen, meten, timmeren, opruimen, cement maken, kortom: bouwen.
Ik stuur je wat foto’s mee zodat je kan zien hoe het wordt.
Het leuke van zelf een huis bouwen is dat je wat gelikte snuisterijen kunt aanbrengen. Zoals het gat in de vloer van de woonkamer (een uit tufsteen en glas opgetrokken constructie) waaruit te zijner tijd een mooie plant zal groeien, die hopelijk schitterend zal bloeien en verrukkelijk zal ruiken!
We hebben het grote geluk dat we bevriend zijn met een timmerman die op zolder nog een groot aantal ramen en deuren had staan waar hij niks meer mee deed en die we mochten meenemen. Ze zijn allemaal gemaakt van heel mooi hardhout en voorzien van professioneel hang- en sluitwerk! De kunst is alleen om ze in het karkas van het huis te passen, want het fundament en de muren zijn al klaar. Daarom maakte ik een lange lijst met alle maten en na een heleboel gereken paste er een aantal ramen precies. Anna is nu bezig met het leggen van de vloertegels. Die vonden we jaren geleden op het erf van een boer, die er voor een habbekrats vanaf wilde. Voordat we ze konden gebruiken moesten we eerst een laag cement van de onderkant afbikken, maar dat is nu eindelijk klaar. Wat wordt het een mooie vloer: gloednieuw en toch antiek! 
Aan koken kom ik natuurlijk nauwelijks toe en zeker niet aan zo iets bewerkelijks als Tafelspitz!  Bouwvakkers eten eigenlijk alleen belegde broodjes. Maar ook die zijn hier van uitzonderlijke kwaliteit. In Ceglie is een bar met achterin een broodjeszaak. Daar koop je voor anderhalve euro een ‘panino Cegliese’.

Tanti baci,

Frans