Panettone – Kerstbrood

Frans: Daar ben ik dan. Het gebeurt zelden, maar dus juist nu ik met jou wilde chatten gaf mijn internetverbinding er de brui aan. Ik ben als de wiedeweerga naar een internetpoint in Ceglie gescheurd. En daar zit ik nu. Er werkt een aardige mevrouw die volgens mij ooit dè sexbom van het dorp was, maar dat is wel een tijdje geleden.

Frans: Ja, bij ons thuis was de Kerstman niet welkom, herinner ik me.

Karin: Ik kom erop, doordat ik van de weeromstuit een beetje ben doorgeslagen. Ik heb al jaren een tiptop versierde kerstboom, een smak aan de meest zoetsappige kerstcd’s en het toppunt is: al weken geleden heb ik een gigantische kalkoen besteld. De speciale Kelly Bronze, van oorsprong uit Engeland. Hij wordt de dag voor kerst aan huis bezorgd. Een rib uit je lijf, maar vorig jaar had ik hem ook, en het bleek de beste dure aanschaf van 2008.

Frans: Dat brengt bij mij herinneringen boven aan de kalkoen die wij ooit kochten op een fiera -een soort markt, waar behalve allerlei gereedschappen en huishoudelijke artikelen ook dieren worden verhandeld. Behalve de onvermijdelijke en triest makende moerasschildpadjes in een veel te klein aquariumpje met plastic palmboompje, ook paarden, ezels, geiten, en heel veel pluimvee. Voor een euro koop (en red) je een kip die nauwelijks op zijn poten kan staan omdat ie altijd in een klein hok heeft gezeten en vol zit met antibiotica, en waarvan het een verademing is om te zien hoe ze er van opknapt als ze bij ons op het erf vrij rond scharrelt. Op zo’n fiera viel ik dus ook voor een kalkoenenkuiken. Dat is al vele malen groter dan een kippen- of eendenkuiken en heeft een aandoenlijke, niet al te snuggere gezichtsuitdrukking. Het beest groeide snel en ontwikkelde een imposant zwart verenkleed en alle andere karakteristieken die ons deden begrijpen dat het een mannetjesexemplaar betrof. Hij maakte het bekende agloe, agloe geluid, maar dat was niet alles. Hij stapte daarbij met stramme poten nogal majesteitelijk in het rond, schudde sidderend zijn veren en maakte nog een ander geluid dat van heel ver uit de diepte leek te komen, een doffe slag op de grote trom leek het, een innerlijke explosie. Vervolgens schudde hij uitvoerig zijn kop met alle rode lellen en zakken die daar aan hingen en vrijelijk in het rond lilden.Hij was niet bijzonder vriendelijk van aard. Niets vermoedende bezoekers deinsden geschrokken achteruit als ze het zwarte monster vleugelwiekend en agloe schreeuwend op zich af zagen komen. En ook heb ik ook goeie herinneringen aan het beeld van Anna, die normaal gesproken voor niemand bang is, maar met de kalkoen op haar hielen geterroriseerd door de tuin heen en weer rende. Het betrof in dit geval echter geen agressie maar liefde. Het was tijd om een vrouwtje voor de kalkoen aan te schaffen. We kochten een bijna volwassen exemplaar. Dat was een heel ander beest dan haar echtgenoot: Stil, vriendelijk en gracieus. Ze hebben nog behoorlijk lang een vrij gelukkig kalkoenenbestaan geleden, tot aan de kerst van het jaar daarop.

Frans: Konijn met pruimen denk ik, al is het geen echt Italiaans gerecht. Konijn is het enige wild dat je in Puglia kunt kopen. Of, nee, ik denk dat ik misschien een grote harder koop, of een paar lekkere makrelen en die ga klaarmaken. Ik ben steeds meer visliefhebber geworden.

Frans: Ja, de kerstdagen worden wel met vrienden gevierd maar het is toch vooral een familie aangelegenheid. Ik heb het even aan de mevrouw van het internet point gevraagd en die bevestigt het: Kerstmis met familie, Pasen met de rest van de kennissen. Ze leerde me zelfs een Italiaans rijmpje: ‘Natale con i tuoi, pasqua dove vuoi’. Oftewel: Kerstmis met je familie, Pasen waar je wilt.

Frans: Wat je noemt een koortsachtige sfeer: Mensen lopen nu al handenwrijvend rond en hangen kerstversieringen op. Overal knipperen lichtjes. Ook hangen ze Kerstmannen aan de balkons. Heb je die in Nederland ook?

Frans: Ja, maar voor een Italiaan zou dat veel te sober zijn. Dat zou toch op zijn minst gestoofde inktvis moeten worden. Internet point mevrouw zegt: Vis op kerstavond, vlees op eerste kerstdag en dan niet wild, zoals in Duitsland, maar geroosterd vlees en op zeer uitgebreide wijze.

Frans: Mevrouw internet is het daarmee eens. Lunch zwaar en avondeten licht. Ze heeft me net het kerstmenu gegeven van het restaurant waar ze werkt. Het is indrukwekkend, ik denk dat is dáár ga eten. Voor 30 euro! Ik lees hier dat één van de twee hoofdgerechten seppie en grote garnalen in umido zijn. Als je wilt vraag ik het recept. Wacht even. Ja, het recept is heel eenvoudig:

Je fruit een ui met een klein stukje Spaanse peper. Daar laat je de aan strookjes gesneden seppie even bij mee sudderen. Dan doe je er na 5 minuten een glas witte wijn bij en vervolgens een half pakje (bevroren) doperwtjes. Na weer 5 minuten de grote garnalen erbij en alles 15 tot 20 minuten op laag vuur laten pruttelen. Fijngesnipperde peterselie en wat versgemalen peper erover.

Klaar.