Olio al basilico – Basilicumolie

Ciao fratello,

Vorige week aten wij in Rotterdam bij Las Palmas, het mooie, mondaine restaurant van chefkok Herman den Blijker. Ze willen daar een traditie in het leven roepen die ik zeer toejuich, en die in Italië waarschijnlijk met verbazing zou worden ontvangen: luie zondagen. Het is voor Italianen immers heel vanzelfsprekend om op zondagmiddag met de hele familie aan een maaltijd te beginnen die de hele verdere dag kan duren?  Trouwens, in Engeland heb je de sunday roast, dat is net zoiets: een late lunch die lekker lang mag duren. Ik hoop dat meer restaurants in Nederland er zin in zullen krijgen. We begonnen onze luie lunch bij Herman overigens met een stukje brood gedoopt in olijfolie die ik zo lekker vond, dat ik er meteen een flesje van mee naar huis genomen heb: olie met basilicum. Geloof het of niet, het komt uit -en nu citeer ik het etiket op de fles ‘Bisceglie in Zuid Italië, waar olijfboer Maurizio Cortese basilicumzaad rond zijn bomen zaait. Tijdens de koude persing gaat de verse basilicum bij de olijven waardoor een smaakvolle en natuurlijke basilicum olijfolie ontstaat’. Er staat ook op de fles, en dat is volgens mij een belangrijk advies: koel en donker bewaren. Ik denk dat je dat altijd moet doen met olie waar een smaak aan is toegevoegd.

liefs

Karin

Zeker, koel en donker en dat geldt voor alle olijfolie, met of zonder basilicum! Ik vertelde je al eens over onze bakker Giuseppe die brood en pizza’s bakt in een met olijfhout gestookte oven. Zoals veel mensen in Ceglie heeft hij een stukje grond op het platteland met een stuk of wat olijfbomen en een kleine wijngaard. Jaren geleden vertelde ik hem dat ik ook wijn maakte en omdat hij erg nieuwsgierig was of een buitenlander dat zou kunnen, nam ik een fles voor hem mee. Hij waardeerde het gebaar zeer en gaf mij ook een fles van wat hij had gebrouwen. Sindsdien ruilen we elk jaar een fles om te proeven wat de ander gepresteerd heeft.  Dit jaar had hij iets heel bijzonders gemaakt: een Brachetto. Eigenlijk is dat een wijnsoort die voornamelijk in Noord Italië (Piëmonte) wordt gemaakt, maar ik heb geleerd dat veel druivensoorten uit het noorden het hier ook prima doen.  Soms zelfs nog beter, want we hebben hier nou eenmaal erg veel zon en daar houden druiven van.

Brachetto is een zoete, mousserende rode wijn. Geweldig als je iets te vieren hebt, want hij knalt als een prosecco. Maar waar die witte neusprikker soms eens een beetje oppervlakkig van smaak kan zijn, heeft een Brachetto een verleidelijk en intens karakter en een volle smaak van aarde en fruit. Ik maakte Giuseppe een vet compliment met zijn wijn en we keuvelden nog wat door over  onze passie. We waren het er roerend over eens dat conserveringsmiddelen volkomen overbodig zijn, mits je de wijn (net als olie) koel en donker bewaart. Vooral koel is echter nogal eens een probleem in de hete zomers die we hier hebben. Maar daarvoor had Giuseppe een opmerkelijke oplossing gevonden: in zijn tuin had hij een geul gegraven van een centimeter of veertig diep. Flessen rode wijn erin en aarde erover. Af en toe groef hij er eentje op en dronk die leeg. Hij bezwoer me dat de wijn nog nooit zo lekker was geweest als na een tijdje onder de groene zoden. Ga ik ook eens proberen. Ik hou je op de hoogte van het resultaat.

Tanti baci,

Frans