Minestrone alla contadina – Boeren groentesoep

Ciao fratello,

‘Gooi honderd bollen in de lucht en plant ze waar ze neerkomen’. Dit idee las ik ooit es in een tuinblad en heb ik altijd onthouden als toppunt van poëtisch tuinieren. Het zou goed zijn voor een natuurlijk, ongeordend opkomen van de tulpen. Dit najaar heb ik mijn kans schoon gezien! Ik ging er speciaal voor naar het tulpenmuseum in Amsterdam, waar ze uitsluitend bijzondere tulpensoorten verkopen. Ik kocht er vijftig bollen van de rood witte Maxima en vijftig van de roze Angelique. Maar als je zoveel bollen wilt planten, dan moet je ook een speciale bollenplanter kopen. Wat een uitvinding ! Een licht taps toelopende cilinder met onderaan scherpe randen, en bovenop een houten handvat, waarmee je ‘m makkelijk in deaarde kunt drukken. Til je de planter vervolgens omhoog, dan blijft de aarde erin hangen en ontstaat een plantgat van de juiste diepte. Perfect! Het duurde even voor ik in de gaten had dat het hulpstuk nog perfecter was dan ik al dacht. Wanneer je het handvat samenknijpt, wordt de cilinder wijder en valt deopgetilde aarde er vanzelf uit. Ik geef bollen geen schijn van kans in die keiharde grond van jullie, anders had ik je zo’n bollenplanter toegestuurd.

Liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Vijf dagen duurt deze verkoudheid nu al en ik word er behoorlijk chagrijnig van. Met een muts en een sjaal hang ik een beetje rond en ben in staat tot niks. Anna kwam zelfs met een lange wollen onderbroek aandragen, zo’n kriebelende, met nauwsluitende pijpen tot op de enkels. Ze komen uit het leger en worden ‘mutande tattiche’ genoemd: tactische onderbroeken. Het moet niet veel gekker worden. Aan het weer ligt het niet, want de zon schijnt hier stralend over de frisgroene heuvels. De olijven zijn bijna rijp, begin november beginnen we met plukken. Anna heeft een stuk of honderd jonge plantjes gekocht. Broccoli, groene kool, bloemkool, venkel, sla, uien. Het zijn maar een paar van alle groenten die het hier in de winter prima doen omdat het nooit ècht koud wordt. Een soort die jij in Nederland ook vast kunt planten is de cichoria: een andijvie-achtige plant die qua uiterlijk en smaak ook veel weg heeft van paardenbloemblad. In de Pugliese keuken wordt ie op alle mogelijke manieren gebruikt. In de lente heeft het voor ons eigenlijk nooit zin om een moestuin aan te leggen, want de droogte helpt de jonge aanplant snel om zeep. Ook nu regent het weinig, maar de dauw van de nacht maakt dat de plantjes in ieder geval worteltjes kunnen ontwikkelen. Ik heb een stuk land omgeploegd met de zappa en er een vore in getrokken. Vervolgens heb ik bij mijn vriend Tonino Dolce een stuk of tien plastic tonnen gevuld met gedroogde koemest. Die kan ik gewoon zo van het land scheppen. Tonino heeft me geleerd om eerst een laag ‘concime’ in de vore te strooien en daar bovenop wat aarde zodat de jonge worteltjes niet meteen in contact komen met de mest. Anna maakt het werk verder af door de plantjes met veel liefde en toewijding in de grond te zetten. Een werkje waarbij ze alles en iedereen om zich heen vergeet.

Tanti baci,

Frans