Lonza di maiale brasato nel latte – Varkenslende in melk gesmoord

Carissima sorella mia,

Wie had ooit gedacht dat ik in deze schitterende, maar desondanks enigszins primitieve omgeving nog eens in een soort Nederlandse culinaire jetset terecht zou komen. Eerst kwam ik in contact met Erik Spaans en Jolande Burg, respectievelijk wijn- en gastronomisch fotograaf en schrijfster van vegetarische kookboeken. Ze hebben een enorm huis in San Vito dei Normanni heel mooi op laten knappen en houden daar wijn- en kookworkshops. Ik werd uitgenodigd om op de laatste dag van de cursus olijfolie te komen proeven en mee te dineren. Ook mocht ik wat zelfgemaakte olie aan het assortiment toevoegen. Ik wist niet dat er zoveel verschillende olijfolie-smaken bestonden: van bijna waterig tot vol en rond, en er was zelfs een hele gepeperde variant uit Spanje. Jolande had een feestmaal aangericht rond een indrukwekkend varkensribstuk met melk in de oven geroosterd. Bij deze gelegenheid leerde ik ook Onno Kleyn kennen, een ander culinair kopstuk. Hij schrijft een wijn- en eten rubriek voor de Volkskrant en heeft 40(!) boeken over gastronomie geschreven. Echt een aardige man en erg goed op de hoogte van alles wat met de keuken te maken heeft. Ik was dan ook blij verrast toen hij en zijn vrouw Juliette mijn uitnodiging om onze trullo’s te bekijken accepteerden en de dag erna zomaar bij ons voor de deur stonden. Ik werd er een beetje verlegen van, maar Anna is op zulke momenten op haar best en riep: ‘Waarom gaan we vanavond niet een pizza eten bij Mamm’ ce Pizz?’ Ik betwijfelde ernstig of een man die zijn leven lang in de meest sjieke sterrenrestaurants heeft gegeten, te porren zou zijn voor een diner in een toch wel erg snackbar-achtige gelegenheid. Maar tot mijn vreugde vond hij het een uitstékend idee. ‘Want’, zo zei hij, ‘de ervaring had hem geleerd dat je in Italië juist op dit soort plekken vaak het beste eet’. Natuurlijk heeft Anna de pizzabakker wel even in zijn oor gefluisterd voor wie hij stond te kneden en ik ben ervan overtuigd dat de man zijn hele ziel en zaligheid in onze vier pizza’s heeft gelegd. Met resultaat, want Onno vond ze heerlijk.

Tanti baci,

Frans

Ciao fratello,

Wat fijn voor jou als overtuigd carnivoor, dat die vegetarische kookboekenschrijfster niet te beroerd was om wat varkensribben in de melk te stoven. Heb je haar het recept ontfutseld? Zelf zat ik gisteren ook ineens op een plek waar culinair van alles te beleven is: ‘op Zuid’. In dit hippe en up-coming deel van Rotterdam, waar ook de voormalige hoerenbuurt Katendrecht onder valt, gebeurt zoveel dat er zelfs een blad verschijnt –Zo Zuid. Ik kwam eerst bij een biologische supermarkt waar je zelf boterhammen kon smeren en beleggen met de lekkerste dingen. Daarna kwam ik in een lunchzaakje –‘Lekker op Zuid’ geheten- met heerlijke broodjes en een groot assortiment Oost Europese producten. Je denkt dat tegenwoordig alles uit het buitenland bij de Albert Heijn ligt, maar dat is gelukkig niet zo. Ik zag hier onbekende en zeer aantrekkelijke soorten jam, worsten, potten met ingemaakte groenten en ook trof ik mijn lievelingsmayonaise Thomy  -nauwelijks in Nederland verkrijgbaar. De Bosnische bazin van de zaak raadde mij een fles pompoenpitolie aan, omdat het zo waanzinnig gezond is. Boordevol eiwitten, ijzer, vitaminen B1 en B2 en goed voor huid, nagels en haargroei. Daarnaast, zo las ik, heeft pompoenpitolie een goede werking op de blaas en prostaat: ‘Een dessertlepel pompoenpitolie per dag wordt aanbevolen ter preventie van prostaatvergroting.’ Ik heb er inmiddels al een salade mee aangemaakt en ben net zo enthousiast als die Bosnische Rotterdamse. Pompoenpitolie is niet zo fraai van kleur als olijfolie, maar wel lekker vol en nootachtig van smaak.

Liefs

Karin