Carissima sorella mia,
Tijdens de wedstrijd Duitsland- Italië bevond ik me plotseling oog in oog met een Schot. Ik ontmoette hem in diezelfde winebar waar jij en ik een andere EK wedstrijd bekeken. Het is je misschien opgevallen dat de binnenplaats van die bar, in een poging een ontspannen ambiance te creëren, was opgeluisterd met sfeervolle teakhouten tafels, waaromheen een groot aantal vrolijk gekleurde plastic poefen was opgesteld. Ik weet niet hoe het met jou gesteld is, maar op mij heeft een poef altijd een tweeslachtig effect. Aan de ene kant is het natuurlijk best leuk om je in zo’n met zand gevulde zak te laten ploffen, maar als je daarna nonchalant een slok van je op die gezellige teakhouten tafel neergezette drank wil nemen, merk je dat je een probleem hebt: je kunt er niet bij. De poef staat dat om zo te zeggen niet toe. Pas na een vermoeiende worsteling met de elementen (in dit geval de weerbarstige poef) bereik je uiteindelijk je glas, dat je beetpakt terwijl je bezorgd probeert vast te stellen of iemand jou in al die bespottelijke poses heeft gade geslagen. Terwijl je naar adem hapt, zie je om je heen alleen mensen die doen alsof ze niks hebben gezien.
Maar dit terzijde. Die Schot kwam ik binnen in de bar tegen, dus zittend op een gewone houten stoel. Andrew, jeugdige man nog, kaalgeschoren hoofd. Goedlachs, zou een op kantoor werkende voetbalsupporter kunnen zijn. Er was iets dat maakte dat ik hem meteen mocht, waarschijnlijk het feit dat hij straalbezopen was en toch uitstekend uit zijn woorden kwam. Bovendien had hij een soort prettige waanzin in zijn blik. Hij mocht mij ook, want hij stelde voor om samen even buiten te gaan kijken. “O yes,” zei ik, “it’s such a lovely night tonight under the stars. Let’s have a drink and sit on a … poef”. Weet jij het Engelse woord voor poef? Ik niet, dus ik improviseerde. Hij keek mij doordringend aan. “I am not sure if I want to do that” zei hij. Toen ik ook heel vaag begon te kijken, moest hij plotseling erg lachen en begreep dat hij mij iets uit moest leggen: in het Engels (en ook in het Schots) betekent het woord poof homosexueel. Toen ik dat begreep moest ik ook erg lachen.
“Niet slecht voor een eerste kennismaking” dacht ik. Vanavond aten we bij hem en zijn vrouw. Ze zijn (Angelsaksische) veganisten dus we vreesden het ergste, maar ze hadden een goddelijke lasagna met soja in plaats van vlees klaargemaakt. Ik geef je het recept.
Tanti baci,
Frans


Ciao fratello,
Angelsaksische veganisten klinkt naar een gruwelijke sekte, maar na jouw verhaal geef ik het recept dat je me stuurde toch het voordeel van de twijfel. Jouw nieuwe vrienden zouden in mijn tuintje vast en zeker uit hun dak gaan. Het is niet te geloven wat ik gisteren allemaal kon oogsten: een aubergine, drie courgettes, bietjes, tuinbonen, de laatste doperwten en aardappelen. En dan kreeg ik van Ton de paddenstoelenman ook nog eens drie boleten, gevonden in -of all places- Zutphen.
Ik probeerde een courgettebloem te vullen en te frituren, maar dat mislukte jammerlijk. Ik denk dat ik ‘m iets te vol had gestopt (met zachte geitenkaas). Maar dat is het fijne van courgettebloemen: er is iedere dag weer een nieuwe.
Liefs
Karin
lasagne vegane – veganistische lasagna
Ingrediënten:
- sojamelk – 1 liter
- bloem – 100 gram
- olijfolie – 25 ml
- zout – 1 theelepel
- nootmuskaat – 1 halve theelepel
- tofu – 200 gram uitgelekt
- knoflook – 1 teen
- rozemarijn, salie – een handvol, fijngehakt
- wortel – 1
- bleekselderij – 1 stengel
- ui – 1
- rode wijn – 100 ml
- tomaten – 1 blik gepelde, vers of uit blik.
- zout en peper – naar smaak
- lasagnabladeren (zonder ei) – 1 pak
Aanwijzingen:
Begin met het maken van veganistische Parmezaanse kaas, door 115 gram gezouten cashewnoten, 14 gram edelgistvlokken en 5 gram zeezout fijn te malen in een foodprocessor. Maak dan de Bolognaisesaus. Verhit een paar eetlepels olijfolie in een pan en laat de rozemarijn, salie en de gesnipperde knoflook daarin kleur krijgen. Hak de ui, de wortel en de selderij niet al te fijn en laat ze mee fruiten met de kruiden.
Hak tenslotte ook de tofu fijn en doe deze bij de rest van de ingrediënten in de pan. Een paar minuten laten sudderen en dan afblussen met de rode wijn. Als deze is verdampt de tomaten toevoegen. Dan zout, peper en nootmuskaat toevoegen en alles een half uur laten sudderen.
Maak ondertussen de béchamelsaus: verhit de 25 ml olijfolie en roer daar met een garde de bloem door, op redelijk hoog vuur, zodat de bloem kleur krijgt. Voeg daarna al roerend ook de sojamelk toe en breng alles aan de kook, zodat de saus bindt. Zout en nootmuskaat toevoegen en nog even laten doorkoken. Mocht de saus wat dik zijn dan kun je er altijd wat sojamelk doorroeren.
Maak nu lagen in een ovenschaal: begin met wat Bolognaisesaus, dan lasagnabladeren, béchamel, Parmezaan en zo verder tot alle ingredienten zijn gebruikt. Zet de schaal in een op 180 graden voorverwarmde oven en laat de lasagna daar gedurende ongeveer 40 minuten in gaar worden.
ZegFrans, voor de veganistiese kaas ga je wel erg kort door de bocht. Noten, vlokken en zout? En dan ?
Leuk stuk overigens
Dan? Malen!
Gek op lasagne! En dit lijkt me een leuk recept om een keer te maken