Knolselderij en linzen met hazelnoten en munt

Ciao fratello,

Tout Amsterdam is in de ban van een bijzonder groente kookboek, las ik in het Parool. En dat is vast niet overdreven, want ook bij onze moeder ligt Plenty van Yotam Ottolenghi op het nachtkastje. Iedere dag maakt ze er iets uit, en dus eet ik al wekenlang iedere donderdag –de dag dat ik bij haar eet, de meest heerlijke groentehapjes. Ik snap dat iedereen zo weg is van deze Brits/Israëlische chefkok, want zijn gerechten zijn echt anders dan die we kennen uit de klassieke Franse of Italiaanse keuken. Hij mixt oosters en mediterraan op een heel vanzelfsprekende manier en alles is super gezond, zonder dat het saai wordt. Hij gebruikt bijvoorbeeld net zo makkelijk mozzarella en pecorino als feta, maar ook aubergines en okra, granaatappel, pastinaak en quinoa of gort. Laatst had moeder een puur herfstig gerecht gemaakt, en toen moest ik aan jou denken, want er zaten hazelnoten in -en die ben jij op dit moment vast en zeker aan het oogsten. Of hadden jullie nou alleen amandelen? Hoe dan ook, ik weet zeker dat jij dit gerecht met linzen en knolselderij heerlijk vindt.

liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Er staat wel hier en daar een hazelaar op ons land, maar ik neem eigenlijk nooit de moeite om de noten te oogsten. En dat is jammer want lekkere, verse  hazelnoten zijn een uitstekend ingrediënt, dat blijkt maar weer uit het recept wat je me stuurde. Net als amandelen zitten de nocciole (en niet noccioline want dat zijn pinda’s) vol met vitamine E en hebben ze de reputatie cholesterolverlagend te zijn.) Klinkt interessant, dat boek van Ottolenghi. Iemand vertelde me dat in Nederland elke dag een nieuw kookboek wordt uitgegeven. Dat verbaasde me, want ik had het idee dat het verschijnsel internet het verschijnsel boek een beetje aan het slopen was. Maar dat valt dus blijkbaar nogal mee. Het zal niet zo makkelijk zijn om hier knolselderij te vinden. Dat is misschien toch meer een plant uit koudere streken. Eventueel kan ik hetzelfde recept ook eens proberen met een andere knol, bijvoorbeeld de wortel van de ipomoea batatas, een zoetig soort raap, die hier patata americana of patata dolce wordt genoemd en die in Nederland weer niet zo eenvoudig te vinden is. Als je hem niet opeet, maar in de grond stopt, wordt het een winde -een slingerplant met mooie bloemen. Waarschijnlijk kun je hem bij de Surinamer wel vinden, want daar wordt hij veel in de keuken gebruikt. Of misschien zie ik op de markt wel een paar wortels van de heliant liggen: de helianthus tuberosus Ook een beetje zoet en nootachtig smakend knolletje. Dat zit vol met nuttige voedingsstoffen zoals vitamine H, calcium en ijzer, smaakt een beetje naar artisjok en klinkt mooi in het Italiaans: topinambur. Dat brengt bij mij associaties naar boven met een ver exotisch oord, een nog onontdekt paradijselijk eiland. Bij de Nederlandse naam denk ik meer aan een goedaardige, overjarige kabouter met een baard die bij de kachel zijn zelfgebreide sokken zit te drogen: de aardpeer.

Tanti baci,

Frans