Insalata di riso esotico – Exotische rijstsalade

Ciao fratello,

Jij hebt van alles in Italië waar ik jaloers op ben, maar geen asperges! Ja, groene, ook lekker. Maar ik heb het over de witte. De Pugliees kent niet het genoegen van de maand mei waarin je zoveel asperges eet, dat je er vervolgens een jaar lang weer helemaal genoeg van hebt. Zo ver ben ik nog niet, ook al heb ik ze afgelopen week bijna iedere dag gegeten -ik lust er nog steeds pap van. Hoewel, ik ben er juist achter gekomen hoe ik asperges gegarandeerd stévig houdt. Vooral als er mensen komen eten en je op het laatst alles tegelijk moet doen (asperges in de gaten houden, boter smelten, aardappels afgieten, eieren pellen, ham leuk op de schaal draperen) is het me vaker gebeurd dat ik godbeterhet slappe asperges op tafel zette. Is verleden tijd ! Eerst schil ik de asperges en doe de schillen meteen in een grote pan met water die ondertussen aan de kook komt. Dan doe ik de asperges erbij, laat ze zeven (!) minuten doorkoken, zet het vuur uit en laat de pan met deksel erop, nog tien minuten staan. Daarna zijn ze perfect. Je kunt ze nog goed snijden, en zo vind ik ze het lekkerst. Ik heb ze al op allerlei manieren gegeten: met ham, met zalm, op sla met een gepocheerd ei, in kipragout (erg lekker), en in een soepje met quinoa en courgette. Heb jij nog een variant?

liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Dank voor je uiteenzetting. Inderdaad hebben wij hier geen witte asperges maar wel groene en ook die zijn stevig natuurlijk lekkerder dan slap. Ze liggen op de markt in bosjes gebonden in allerlei soorten en maten en er is zelfs een variant die “Violetta d’Olanda” heet: paarse joekels uit Nederland. De wilde asperges die hier op ons terrein groeien zijn weer een heel ander fenomeen: in een hele korte periode (ongeveer twee weken) schieten ze de grond uit te midden van hun eigenaardige, stekelige struiken. De smaak is licht bitter en  intens asperge-achtig. Ze zijn heel geschikt om in een “frittata” te verwerken of –nog beter- in risotto.  Ook kun je ze rauw door de sla doen. Er zijn mensen die ze, al struinend door de rotsachtige heuvels verzamelen en op de markt voor een habbekrats verkopen. Als je ooit eens in maart in Italië bent en je ziet ze: kopen!  De wilde asperge periode is nu helaas voorbij maar daarvoor in de plaats zijn er duizenden andere lekkere groentes gekomen. “Piselli” bijvoorbeeld: doperwtjes. Weet je nog hoe wij vroeger gruwden van de sufgekookte erwtjes uit blik die we in een restaurant soms voorgeschoteld kregen? In één adem te noemen met de niet minder weerzinwekkende worteltjes. Dankzij Anna heb ik het doperwtje weer leren waarderen, sterker: hij behoort nu tot mijn favorieten. Vers gedopt, dat wel. De (nog te doppen) erwtjes liggen nu als grote groene bergen op de markt. Het recept is simpel: een ui fruiten tot hij gesmolten is en goudbruin kleurt, (dat duurt lang!) en dan de doperwtjes daarbij op niet te laag vuur minstens twintig minuten laten stoven. Het summum! We hadden dit jaar geen tijd om ze zelf te planten en dat is jammer want als ze in je moestuin groeien kun je zelf het moment bepalen waarop je ze oogst en als dat vroeg genoeg is kun je ze ook rauw eten. In het recept wat ik je stuur kun je ook heel goed diepvrieserwtjes gebruiken. Er zit een ingrediënt in wat ik nu eens niet zelf ga maken maar bij de toko haal: rijstazijn.

Tanti baci,

Frans