Insalata di finocchi e arance – Venkelsalade met sinaasappel

Carissima sorella mia,

Herinner je je de spirelli nog? Dat handige keukenhulpje waarover Jet schreef op haar Amayzine- blog? Gisteren lag er een bij ons in de bus, opgestuurd door de blogger zelf! In haar verhaal vertelt ze smakelijk over haar dagelijkse keukenbeslommeringen en noemt ze de spirelli haar “redder in de nood”. Dat is grappig, want zo lijkt het net alsof haar leven eigenlijk geen zin meer zou hebben als ze niet in staat zou zijn een courgette of een wortel tot sliertjes te draaien, met zo’n als diabolo vermomde puntenslijper. Dit neemt niet weg dat ze me blij heeft gemaakt met het ding, want hoe meer handige keukenhulpjes ik heb, hoe rijker ik me voel en bovendien is het geweldig om een cadeautje opgestuurd te krijgen van de leukste vrouw ter wereld, die toevallig ook nog eens mijn nicht is. Ik herinner me als de dag van gisteren dat ze op de Herengracht in Amsterdam in jouw armen lag, pasgeboren en bijna net zo mooi en lief als een pasgeboren biggetje. 

Op weg naar huis ging ik langs bij onze vriendin de boerin Pasquina, en deed even voor hoe de spirelli werkte. Ze keek geamuseerd toe hoe ik een wortel in oranje spaghetti veranderde. Ook Pasquina is dol op koken en op gadgets. Ooit bleven we regelmatig bij haar eten, maar sinds haar vriendin Cieta een jaar of drie geleden bij haar is ingetrokken teneinde zich in de laatste fase van haar leven door haar te laten verzorgen, zien we daarvan af. Het verschrompelde oudje ligt namelijk dag en nacht te jengelen in een bed in een kamer die grenst aan de keuken (waarin ook gegeten wordt). Haar geweeklaag (in onbegrijpelijk Pugliees dialect) is gericht tot de Lieve Heer, tot Pasquina of tot zichzelf en niets wijst er op dat ze daar niet nog een flink aantal jaren mee door zal gaan, want ze heeft absoluut geen haast om dood te gaan. Geef haar eens ongelijk.

Tanti baci,

Frans

Ciao fratello,

Over gadgets gesproken, ik heb van ’t weekend weer eens de mandoline tevoorschijn gehaald, die ik van jou heb gekregen. Het gebruik van keukenhulpjes staat of valt met de plek waar je ze opbergt. De vrij grote, roestvrij stalen mandoline, waarmee je allerhande groente in papierdunne plakken kunt schaven (of in frieten, of wafelvormen), lag een tijd in de schuur, waardoor ik ‘m nauwelijks gebruikte. Ik was er eerlijk gezegd een beetje bang voor, omdat er van die guillotine-mesjes bij zaten. Maar over die angst heb ik me nu heengezet. En daarom ligt ie sinds kort voor t grijpen in de buffetkast in de keuken. Beter. Ik gebruikte ‘m voor het maken van een venkelsalade. Niets zo lekker als rauwe venkel, maar dan moet ie wel flinterdun gesneden zijn. Ik sneed er (met een kartelmesje) dunne plakken sinaasappel bij, en overgoot het geheel met een mosterdvinaigrette. Bijzonder smakelijk en fris.

liefs

Karin