Carissima sorella mia,
Het duurde even maar hier ben ik weer. We hebben gedurende onze reis naar Nederland zoveel asfalt gezien en zoveel kilometers gereden dat ik bijna niet kan geloven dat ik echt weer terug ben onder de olijfbomen, te midden van het groen en in het gezelschap van BB en Q, die inmiddels elk zo’n 70 kilo wegen en mij, als ik ze uit hun stal haal, met hun snuit speels ondersteboven duwen.
Anna was het grootste deel van de reis ziek en gelukkig hadden we ons huis geruild met een echtpaar uit Heemstede, zodat we in Nederland in ieder geval een warm en uiterst comfortabel onderkomen hadden. Tegelijkertijd zorgde hij (een ex-politiecommissaris) voor mijn van de honger kwijlende varkentjes en slaagde er bovendien in wat orde aan te brengen in de onvoorstelbare chaos rond ons huis: rondslingerend gereedschap, bij het grofvuil gevonden ramen en deuren, en slecht gestapeld brandhout. We gaan een monument voor hem en zijn vrouw oprichten.
Anna was door een kookclub in Nijmegen uitgenodigd als gastdocent op te treden en het geheim van haar onvolprezen gnocchi te onthullen. Ondanks haar grieperigheid wist ze de twintig aanwezigen die gewapend met opschrijfboekjes en met ernstige gezichten toekeken te betoveren. “Het betreft geen open hartoperatie” zei ze, “het zijn maar gnocchi”. “Het belangrijkste is dat de kok een goed glas wijn voor zich heeft staan tijdens het werk”. Het werd snel gebracht.
Wat was ik blij toen we Italië binnenreden. Met genoegen zag ik de stukken pizza in een wegrestaurant bij Milaan. Maar meer omdat het betekende dat ik bijna thuis was, niet omdat ze zo lekker waren. Ze lagen er al drie dagen, smaakten naar rubber en waren slap en nat. Bovendien kostten ze 8 euro per stuk! En ik wist dat ik in Puglia bij de bakker 80 cent betaal voor een net zo groot stuk vers gebakken, knapperig en goddelijk smakende pizza. Nog even doorrijden dus. Bij Anna’s broer in Piacenza aten we een variant op Anna’s gnocchi, gemaakt van pompoen. Moet je proberen!
Tanti baci,
Frans
Ciao fratello,
Ik was ook blij om te horen dat je weer veilig op je eigen honk was aangekomen. Wat is het toch een takke-end rijden. Ik prijs me gelukkig dat ik altijd het vliegtuig kan nemen als ik naar Italië ga. Gelukkig is het binnenkort weer zo ver. Wij maken ons op voor een weekend Venetië. Alles reeds geboekt, kwamen we er achter dat het carnaval is als wij daar zijn. Ik weet niet of dat om te lachen of om te huilen is. We zullen het zien. Ik heb wel voor de zekerheid twee restaurants geboekt, want het zal overal wel druk zijn. Aanleiding voor dit weekend was het kookboek Polpo, dat ik met kerst cadeau kreeg. Er worden Venetiaanse gerechten in beschreven en favoriete restaurants van de schrijver, Russell Norman, in aanbevolen. Erg aanstekelijk. Vandaag maakte ik er een heerlijk lunchgerecht uit: makreeltartaar met komkommer en mierikswortel. Ik zal het je een volgende keer sturen.
liefs
Karin
Gnocchi di zuccha con salsa di radicchio – gnocchi van pompoen met radicchio saus
Ingrediënten:
- Voor de gnocchi:
- pompoen – 500 gram vruchtvlees
- bloem – 100 gram
- ei – 1
- boter – 30 gram
- Parmezaanse kaas – 50 gram
- salie – een paar blaadjes
- zout, peper
- Voor de saus:
- radicchio – een halve krop
- ui – 1
- olijfolie – 3 eetlepels
- zout, peper
Aanwijzingen:
Maak eerst de saus:
Snipper de ui en fruit hem in de olijfolie op laag vuur, gedurende minstens een half uur, tot hij goudbruin wordt. Snij de radicchio in dunne reepjes en doe hem bij de ui in de pan. Strooi er wat zout en peper over en laat de radicchio twintig minuten mee fruiten tot hij smelt.
Maak nu de gnocchi:
Verhit de oven op 180 °C en leg een vel bakpapier op een bakplaat.
Maak de pompoen schoon door de schil eraf te snijden en de pitten en de zachte binnenkant te verwijderen. Je moet ongeveer een pond schoongemaakte pompoen overhouden. Snij de pompoen aan stukken van ongeveer 1 cm dik en leg deze op de bakplaat. Leg er een ander vel papier bovenop en zet alles ongeveer 20 minuten in de oven.
Haal de pompoen uit de oven, laat hem afkoelen en pureer hem met een roerzeef of staafmixer. De pompoen moet zo min mogelijk water bevatten. Mocht de substantie toch nog wat vochtig zijn, leg hem dan weer op het bakpapier en zet hem in de oven, op 110 °C tot hij goed droog is.
Strooi een flinke hoeveelheid bloem op een werkblad. Maak een klein bergje meel en meng dat met de pompoenenpuree. Voeg ook het ei toe. Blijf kneden tot je een homogene massa hebt, die niet meer kleverig is. Voeg daarvoor zo nodig nog wat meel toe maar niet teveel, anders worden de gnocchi hard en smaken ze minder naar pompoen.
Maak slierten van het deeg met een doorsnede van ongeveer 2,5 cm en snij deze slierten in blokjes. Anna doet het voor en geeft er een artistieke vorm aan in minuut 3,00 van een filmpje.
Doe de gnocchi voorzichtig (met een schuimspaan bijvoorbeeld) in het kokende water en laat ze ongeveer 3 minuten koken. Als ze gaar zijn komen ze boven drijven. Neem een vuurvaste schaal en maak daarin afwisselend lagen van saus en van gnocchi. Strooi over elke laag wat Parmezaanse kaas. Zet de schaal nog 10 minuten in de oven en serveer.
