Carissima sorella mia,
Het hotelletje in Zuid Duitsland dat ik had gereserveerd was lang niet meer geverfd. We moesten door de achterdeur naar binnen en daarna door een lange, stoffige, donkerbruine gang, langs lege kratten en biervaten. Een motorfiets stond behoorlijk in de weg. Nog een lichtbruin trapje op en we waren in onze kamer. Er stonden twee eenpersoonsbedden van degelijk, gevlamd sparrenhout. Lakens waren er niet, alleen een schriel dekbedje. De matrassen waren bekleed met rode badstof waar een onbekend maar ongetwijfeld torenhoog aantal Duitse bierbuiken op had liggen zweten. We waren te moe om er iets van te zeggen. Toen we net lekker diep in slaap waren, begon er in de kamer boven ons iemand energiek en hard bonkend heen en weer te lopen terwijl hij een geanimeerd en duidelijk verstaanbaar gesprek voerde met een andere Duitser. Waar had ik die autoritaire toon toch eerder gehoord? Dit spektakel duurde ongeveer een uur. De kans is klein dat ze ons nog eens terugzien in Hotel Krone te Bühl.
Er waren nog 600 kilometer voor nodig om onze volgende bestemming (een oase) te bereiken. Mezzano Scotti. We komen er al jaren maar nog steeds gaat mijn hart sneller slaan als we de oude boerderij, het middeleeuwse klooster en de oude watermolen zien, die vlak aan de rivier de Trebbia liggen met daarachter de hoge, eeuwige bergen. Donata, Anna’s jongere zus, was al begonnen met de voorbereidingen voor het avondeten. Haar dochter Silvia en kleinzoon Nicola hielpen met het maken van de gnocchi. Niet Anna’s beroemde gnocchi van aardappel, want deze waren gemaakt van ricotta en spinazie, al gebruikt Donata in plaats van spinazie wilde planten zoals cichorei en paardenbloemblad die overal in haar tuin groeien. Kun je inmiddels goede ricotta kopen in Nederland? Anders is kwark of hüttenkäse een geschikt alternatief. Het belangrijkste ingrediënt voor dit recept is overigens tijd, en dat hebben veel mensen niet meer. Maar wat is er gezelliger dan met de hele familie lekkere dingen maken?
Tanti baci,
Frans

Ciao fratello,
Ik denk weinig. Het is ook dé manier om kinderen plezier in eten en koken bij te brengen. Ik wil wedden dat je een slechte eter enthousiast krijgt door hem of haar in de keuken mee te laten doen. Vandaag ben ik vrij, maar morgen sta ik weer voor de klas. Ik heb de kinderen beloofd een hapje mee te nemen dat in ons boek voorkomt. Ik dacht aan ‘plac’ op een Italiaans toastje. Ik heb nog een hele pot van die heerlijke mix van paprika en ui staan. Door jou zelf gemaakt, dus dat moet tot de verbeelding spreken. Alleen waarschuwde jij wel toen je me de pot gaf. Je zei: ‘Brand je bek voorzichtig’. Ik zal het erbij zeggen als ik ga uitdelen. In de hoop dat het extra spannend zal smaken.
Liefs
Karin
Gnocchi di ricotta e spinaci – Noedeltjes van ricotta en spinazie
Ingrediënten:
- 500 gram ricotta
- 500 gram spinazie (of snijbiet of wilde planten zoals brandnetel)
- 150 gram bloem
- 2 eetlepels geraspte Parmezaanse kaas
Aanwijzingen:
Kook de groenten in een pan zonder water (met alleen een drupje olie en een snuf zout) gedurende ongeveer 10 minuten. Laat uitlekken en afkoelen en druk het er vocht zoveel mogelijk uit. Hak de groenten heel fijn, eventueel met behulp van de keukenmachine. Mix de groenten door de ricotta, samen met het meel en de Parmezaanse kaas. Ook hierbij helpt de keukenmachine, vooral om de ricotta lekker smeuïg te maken. Maak van dit mengsel slierten van ongeveer 2 cm doorsnee en snij er dan dobbelsteentjes van, die je vervolgens met de hand een beetje uitrolt tot ovale balletjes. Kook de gnocchi in een pan met ruim kokend water en wat zout in een paar minuten gaar tot ze boven komen drijven. De gnocchi kunnen gegeten worden met een sausje van boter en salie.
Lekker hoor! Ik heb een halve portie gemaakt voor 2 personen en had wel extra bloem nodig. Wellicht kwam het door te natte ricotta uit de supermarkt en doppio 00 bloem. Gelukkig is heeft mijn vrouw altijd verschillende soorten meel in huis, dus met wat integrale (volkoren meel) en senatore capelli (grano duro) kwam het toch nog goed.