Fagioli nel fiasco – Witte bonen in een fles

Carissima sorella mia,

Vandaag begin ik met olijven plukken.

Het weer is goed en er zijn veel olijven dus ik heb alle reden tot optimisme. Toch zit me iets dwars: gisteren hoorde ik dat er hier in de buurt een tweeduizend jaar oude boom is omgezaagd omdat hij was geïnfecteerd door de xylella-bacterie.

Deze bomenziekte heeft, vooral in het zuidelijker gelegen deel van Puglia enorm veel slachtoffers gemaakt. Ik heb mensen gesproken die, daar rondrijdend, volledige boomgaarden met dode bomen hebben gezien. De ziekte is een paar jaar geleden ontdekt en grijpt snel om zich heen. Men zei dat hij werd veroorzaakt door de xylella fastidiosa, een bacterie die op de boom wordt overgedragen via het spuugbeestje. Je weet wel: zo’n springend diertje waarvan de larven in een kloddertje schuim op een plant zitten

Er werd een soort noodplan gemaakt waarbij alle honderd bomen die rond een zieke boom stonden zouden moeten worden omgezaagd en bovendien zou er een gigantische spuit-operatie met bestrijdingsmiddelen hebben moeten plaatsvinden waarbij zo’n beetje heel Puglia onder een dikke laag DDT zou zijn komen te liggen. Zo ver is het gelukkig niet gekomen omdat een groot deel van de bevolking tegen deze draconische maatregelen in opstand kwam. Inmiddels is bekend dat de bomensterfte het gevolg is van veel meer factoren dan alleen die bacterie. Bijvoorbeeld het feit dat de grond rond de bomen jarenlang met onkruidverdelger werd bespoten, wat  ervoor gezorgd heeft dat de bomen veel ontvankelijker voor ziektes werden. Een biologische aanpak heeft tot goede resultaten geleid: een deel van de bomen die ten dode leken te zijn opgeschreven herstelde zich nadat ze waren gesnoeid en de grond om hen heen  “gesaneerd”

Alle reden voor ons dus om door te gaan met onze biologische methode van olijfolie maken.

Tanti baci,

Frans

Ciao fratello,

Ik hoop toch dat je vooral weer gaat genieten van de olijvenpluk. Ooit was de maand november met de jaarlijkse rituelen rond het plukken van olijven jouw eerste kennismaking met Italië, en de reden dat je verliefd op het land bent geworden. Anna kwam ná de olijven, maar dat kun je misschien beter niet hardop zeggen. Ik herinner me nog je lyrische beschrijvingen van het plukken zelf, op een ladder, in de zon, niks anders aan je kop – ik kan me daar alles bij voorstellen. Het is een soort verslaving die pas stopt als alle olijven geplukt en geraapt zijn. Maar dan kan ik het toch ook weer niet nalaten om je moederlijk op het hart te drukken voorzichtig te zijn, kennelijk hou je dat als oudere zus. Lazer niet van die ladder, zoals een paar jaar terug. Ik kan me zelfs voorstellen dat je op een goed moment besluit de ladders aan jongere plukkers over te laten. Misschien dit jaar al (hoop ik stiekem). Afijn, voor ik al te bezorgd ga zeuren stop ik.

Liefs

Karin