Carciofi e finocchi – Artisjokken met venkel.

Carissima sorella mia,

Hoe is het met je moestuin? Ik las dat het druilerig weer is in Nederland dus zal je er wel niet veel in vertoeven, maar ik ben toch benieuwd of je al iets gezaaid of geplant hebt. Wij zijn hier inmiddels behoorlijk serieus te werk gegaan bij het aanleggen van een orto en hebben een flink stuk van onze tuin omgeploegd om er van alles op te verbouwen. Dat ploegen heeft (heel toepasselijk) nogal wat voeten in de aarde, want zoals je weet is ons land bezaaid met grote en kleine stenen, die je eigenlijk eerst allemaal moet weghalen voordat je een beetje aan het bewerken van de grond kunt beginnen. Anna begon met een zappa (een soort omgekeerde schep) alvast een beetje op de kogelharde bodem te raggen teneinde hem lekker los te maken, maar hield daar gelukkig al snel mee op omdat haar ogen zagen en haar rug voelde dat het onbegonnen werk was. Gelukkig hebben we heel lieve vrienden die ons hun motozappa leenden en daarmee ging alles een stuk sneller. In een uurtje of twee was de aarde klaar voor gebruik, althans bijna, want er moest natuurlijk nog mest doorheen. Normaal gesproken gaan we bij een van onze boerenvrienden langs om wat lekkere gedroogde koeien- of varkensstront te halen maar ik wilde eens wat anders deze keer. Ik had namelijk op het strand in de buurt van Ostuni enorme bergen zeewier zien liggen en had ooit eens ergens gelezen dat dat meer dan 60 soorten voedingselementen bevat, een soort superfood dus. Zo kwam het dat je ons de volgende dag gewapend met een schep aan de vloedlijn bezig kon zien een stuk of tien plastic vaten (waar we normaal gesproken die stront mee ophalen) te vullen met glibberige zeeslierten. Die heb ik vervolgens overgeheveld in een aanhangwagen zodat de regen het overtollige zout er vanaf kon spoelen. Daarna schepte ik alles weer terug in de vaten, vulde ze voor de rest met schoon water en als het goed is heb ik over een paar weken vloeibaar goud: een boost voor de jonge slablaadjes waar ze hun hele verdere leven van zullen dromen.

Ik hou je op de hoogte van de resultaten.

Tanti baci,

Frans

Ciao fratello,

Wat heb ik toch een bewondering voor de enorme energie waarmee je weer een totaal nieuw project aanpakt. Ik probeer me voor te stellen wat je straks met die slierten gaat doen. Onderschoffelen, zoals ik mijn gedroogde koemestkorrels, dat gaat natuurlijk niet in die harde grond bij jou. Blijven die slierten dan op de grond liggen, als een soort mulch? Langzaam alle waardevolle meststoffen aan de aarde afgevend? Het zou wel een goede bescherming tegen de zon kunnen bieden, waardoor de grond in jouw orta minder snel uitdroogt. Ik hoop dat we er de vruchten van kunnen plukken ais als we begin mei jouw 60e verjaardag komen vieren.

Liefs

Karin