Carciofi alla romana -Artisjokken op z’n Romeins

Carissima sorella mia,

We parkeerden de auto voor het City Hotel in Montesilvano (in de buurt van Pescara), en liepen de trap met de rode loper op. De glazen schuifdeuren gleden bijna onhoorbaar zoevend open en plotseling waren we in een wereld vol draperieën, kroonluchters, spiegels, witte, kunstlederen fauteuils en zachte tapijten. Er was zo’n Hollywood- achtig glamour effect geschapen dat het enigszins vervreemdend werkte dat er geen horde fotografen stond om ons te verwelkomen maar gelukkig was er het meisje achter de balie. Ze had een paardenstaart tot aan haar strakgespannen glitterlegging en droeg bovendien langharige moonboots.
Vriendelijk en professioneel nam ze onze paspoorten in en borg ze veilig weg. Ofschoon de tweepersoonskamer een spotgoedkope winteraanbieding was (39 euro mèt ontbijt) hadden we toch recht op hapjes van het buffet (kleine pizza’s en focaccia met olijven) en zoveel rode- of witte wijn of champagne als we wilden.
Anna voelde zich meteen als een vis in het water.  “Dit kan alleen in Italië”, zei ze en ik denk dat ze gelijk had. Ze bewoog zich met allure tussen de wijnkoeler en het buffet als een topmodel in een catwalk. Twee al behoorlijk dronken Italianen zaten in een hoek giechelend naar een kleuren tv te kijken en in een andere hoek zaten twee mannen uit het oostblok die daar zo te zien geen leuke jeugd hadden gehad. Toch straalden ook zij een grimmig soort vreugde uit, misschien doordat er in deze lounge een gemeenschappelijk gevoel heerste dat we de zaak min of meer hadden opgelicht door zo weinig te betalen.
Eén van de oostblokkers roffelde met zijn vingers luid op het nepleer van zijn fauteuil. Ik denk niet dat hij er iets mee wilde communiceren, behalve dat hij zich grenzeloos verveelde. In de pizzeria naast het hotel aten we drie kleine pizza’s en dronken een grote fles Nastro Azzurro, geen goedkoop biertje. Toch betaalden we voor alles bij elkaar maar 5 euro. We sliepen goed en de volgende morgen stonden er lange tafels met een reusachtig ontbijt.
“Waar doen ze het in godsnaam van?” vroeg Anna, terwijl ze een groot stuk versgebakken appeltaart in haar mond stak. Voor 39 euro hadden we ons een paar uur beroemd gevoeld en konden weer terug naar het gewone leven. Op straat was een levendige markt en ik kocht 4 grote artisjokken. Voor 1 euro.

Tanti baci,

Frans

Ciao fratello,

Wat een paradijs moet dit voor jou geweest zijn!

Ik heb ‘t hotel even gegoogled en herkende het meteen. En ik kreeg ook nog eens toegang tot hilarische foto’s van bezoekers! Ik zag bijvoorbeeld dat je je er behoorlijk knap kunt laten knippen bij de naastgelegen barbieri. Maar wat mij nog het meeste aansprak aan jouw gouden vondst is de locatie. Slechts één zijstraatje verwijderd van het strand ! Ik kan niet wachten !

liefs,

Karin