Carissima sorella mia,
Zoals je weet verjaarde ik een paar dagen geleden en dat was dit keer extra leuk, omdat ik niet alleen een feestvarkentje was, maar er ook een kreeg. Net als ieder jaar was ook dit keer het verjaarscomité opgericht, waarvan Anna natuurlijk de voorzitter was. Onze moeder, die tot mijn vreugde elk jaar komt, was de penningmeesteres en Davide, Anna’s kleinzoon, manusje van alles.
Toen ik ’s morgens wakker werd, kreeg ik verrassend genoeg niet het gebruikelijke verjaarsontbijt, maar werd vriendelijk doch dringend gesommeerd mee te komen naar de bar in Ceglie Messapica. Daar aten we krakend verse croissants en dronken inktzwarte koffie. We zouden daarna boodschappen gaan doen, maar dat ging niet door, want er werd een rit met onbekende bestemming ingezet. Terwijl we door de heuvels en tussen de olijfbomen reden, en langs eindeloos veel bloemen in alle denkbare kleuren in de berm, liep de spanning op. Toen we in de buurt kwamen van een grote boerderij waar ik al eens eerder was geweest, kreeg ik een flauw vermoeden. Ik wist namelijk dat de boer en de boerin die daar woonden varkens hielden. We werden met veel hartelijkheid ontvangen en inderdaad werd ik snel meegenomen naar een hok waar een stuk of acht schattige biggetjes lagen te knorren. Ze hadden allemaal dezelfde kleur: verschillende tinten bruin, zwarte vlekjes en natuurlijk superschattige roze neusjes. Ik koos een vrouwtje, dat we met niet al te veel moeite in een zak wurmden. Gelukkig wonen we vlakbij en konden we het angstige beestje snel in zijn nieuwe woonomgeving onderbrengen. Het is een heel groot hok, en ze liep er een beetje verloren in rond. Bijna een beetje zielig. We besloten toch maar een kameraadje voor haar te kopen. Terug naar de boerderij. Zo hebben we nu twee heel tevreden zusjes met een krul in hun staart en heb ik eindelijk weer een bestemming voor al het overtollige eten wat ik altijd met een bloedend hart weggooi. Nu moeten we nog een naam bedenken. Ik dacht aan Barbe en Cue, wat vind je?
Tanti baci,
Frans
Ciao fratello,
Die namen zijn sowieso top. Al kun je voor zulke beeldschone zeugjes ook nog BB en Q overwegen, indachtig de mooiste vrouw op aarde ooit. Wat heerlijk om zo je verjaardag te vieren, met een echte verrassing. Over schattige beestjes gesproken, wij hebben twee donkerbruine reetjes die af en toe elegant door onze tuin springen, maar helaas ook op momenten dat wij t niet zien aan de rozen knabbelen, en de opkomende erwtenscheuten oppeuzelen. Snijbiet vinden ze ook lekker, hoewel die ook weggeknaagd kunnen zijn door de twee superschattige hazen, die kennelijk het gevoel hebben dat het ook hún tuin is. Er komt hoop ik een tijd dat wij zo vaak in ons huis à la campagne zijn, dat we ook serieus dieren kunnen gaan houden. Ik denk dan allereerst aan een paar kippetjes, omdat verse eieren echt zoveel lekkerder zijn dan eieren uit de winkel, hoe bio-vrije uitloop ook. Voorlopig maar eerst dieren uit de buurt zien te houden.
Liefs
Karin
Bombette impanate di Cisternino – Gepaneerde bommetjes uit Cisternino
Voor 4 personen
Ingrediënten:
- varkenslapjes – 12
- cacciocavallo – 150 gram, of een andere jonge kaas
- peterselie – een handvol, fijngehakt
- knoflook – 2 tenen, fijngehakt
- olijfolie
- zout, peper
- paneermeel
Aanwijzingen:
Verhit de oven op 180° C.
Rasp de kaas grof of snij hem aan heel dunne plakjes. Sla de varkenslapjes zo plat mogelijk met een groot mes of met een vleespletter. Bestrooi elk lapje met kaas of leg er een plakje kaas op en daarna de peterselie en fijngehakte knoflook. Rol de lapjes op haal ze door de paneermeel. Vet een ovenschaal in, verdeel de bommetjes over de bodem en zet ze ongeveer 20 minuten in de oven. Laat ze daarna onder de grill nog even goudbruin worden.