Blauwe brandnetel of raapsteeltjessoep

Ciao fratello,

Mijn favoriete tuinboek er weer bij gepakt: ‘Van het land’, geschreven door Alma Huisken. Met dit boek stond ik vorig jaar letterlijk op, om te bezien welke klussen er buiten lagen te wachten, en ik ging er mee naar bed om te lezen hoe geweldig mijn leven er uit zou zien wanneer ik echt als Alma ‘all the way’ zou gaan: met kippen en compost en vroege spinazie. Maand voor maand las ik wat te zaaien, hoe op te binden en wanneer te plukken. Maar het leukste van dit boek zijn de recepten: bokking met radijsjes, paardenbloemenlimonade, gestoofde snijbiet met ansjovis en rosé. Raar en toch haalbaar. Nu ik zag dat de eerste brandnetels waren opgekomen, wist ik meteen weer wat me te doen stond: blauwe brandnetelsoep maken. Je gelooft niet hoe zacht die gemene brandnetelblaadjes in je mond kunnen aanvoelen. Laat mij jou nu eens een beproefd recept geven, met dank aan Alma dus. In de beschrijving staat dat je de soep moet staafmixeren, maar dat vind ik jammer. Ik proef graag de verschillende onderdelen afzonderlijk; dus ik doe niet alles wat Alma zegt. Jouw boek verschijnt toch deze week? Over leven en eten in Puglia; ben heel benieuwd hoe het eruit ziet! Ben je nog van plan om een soort ten doop houding te organiseren?

Liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Brandnetel! Verrukkelijk! Hier groeien ze normaal gesproken overal. Helaas hebben nog veel boeren de stompzinnige gewoonte om hun land met onkruidverdelger te besproeien, gezien de grote kans op branden in de zomer. Maar vooral bij onze vriend Tonino Dolce die een heleboel koeien en schapen heeft rondlopen staat het in deze tijd vol met ‘ortica’. Ik pluk er (mèt handschoenen) de jonge toppen af en maak er risotto van of een ‘frittata’ (een soort kruising tussen pannenkoek en omelet). In beide gevallen fruit ik eerst een ui. Dat moet op héél zacht vuur en aanzienlijk langer dat je denkt, volgens mijn strenge Anna. Je kunt dit nalezen in mijn boek Lekkerissimo!, dat inderdaad deze week in de Nederlandse boekhandel ligt.  Wat mij betreft had een presentatie niet echt gehoeven, maar Anna denkt daar heel anders over. Ze had het (overigens uitstekende) plan om bij deze gelegenheid de aanwezigen allerlei lekkere Pugliese antipasti voor te schotelen. Die moesten alleen wel nog even naar Nederland worden gevlogen en er moest ook nog even een restaurant worden afgehuurd.

Ik heb van alles gedaan om er onderuit te komen, maar in Italië geldt meer dan waar ook ter wereld: de vrouw is de baas, dus tegenstribbelen heeft geen enkele zin. Anna had zelfs al een Italiaanse sponsor gevonden die het project wel eventjes zou financieren. Toen ik na drie dagen zoeken en bellen eindelijk een goeie plek in Amsterdam had gevonden waar het feest kon plaatsvinden, was de geldschieter heel verbaasd dat er voor de huur van het restaurant een aanbetaling gevraagd werd. Maar dan bleef er geen geld meer over om zijn vrouw,  zijn vriend en de vrouw van zijn vriend  mee naar Nederland te nemen! Hij trok zich terug in zijn luxueuze villa en we hebben niets meer van hem mogen vernemen. Afijn. Ik ga wilde asperges zoeken. Die zijn, net als brandnetels, goed voor je en smaken nog beter.

Tanti baci,

Frans