Aubergine pahi

Carissima sorella mia,

Soms betreur ik het dat ik zo’n eind weg leef van mijn familie. Helemaal nu jouw dochter Jet en haar man Ward er net een gloednieuw lid aan toe hebben gevoegd: Frenkie! Toen je me de eerste foto’s van dat net geboren harige apie opstuurde kreeg ik een mengelmoes van emoties, waarbij blijdschap natuurlijk de boventoon voerde, maar dus ook een beetje verdriet dat ik hem niet stante pede aan mijn boezem kon drukken en hem met kusjes overladen. En ook de onzekerheid over wanneer dat dan wel zal kunnen is niet echt een plezierig gevoel.

Het troost me dat Jetje me regelmatig foto’s stuurt van dat wonderschone jongetje, die naar haar zeggen “voornamelijk ligt te snurken”. Fijn voor hem! Ik snap dat het leuker zou zijn als hij al een doelpunt kon scoren of een gedicht uit zijn hoofd voordragen, maar ik ben als net geboren oudoom geneigd hem de totale, niet productieve roes van de eerste levensfase van harte te gunnen. Er komt nog zo veel!

Intussen beleven wij hier een ongewoon warme en zonnige oktobermaand en laat dit oude Zuid Italiaanse land zich opnieuw in al zijn schoonheid aan ons zien. Er waren vanwege de covid veel minder toeristen dan normaal en we gaven dus ook veel minder kooklessen, maar uiteindelijk hebben we toch weer met een flink aantal enthousiastelingen erg lekker zitten smikkelen.

Tijdens de lockdown in de lente van dit jaar schreef ik een kookboek met meer dan honderd recepten uit Puglia, gelardeerd met wat verhalen over onze trullokeuken en wat zich daarbinnen en daarbuiten afspeelt. Nu zoek ik nog een uitgever, zodat iedereen het kan lezen! 

Ik hoorde je nog het boek “Dishoom” bespreken in het altijd gezellige radioprogramma “Mangiare” Daardoor kreeg ik zin om van de goddelijke aubergines en paprika’s die nog altijd in onze moestuin groeien een lekkere pahi van Ottolenghi  te maken

Tanti baci,

Frans

Ciao fratello,

Mijn antwoord liet even op zich wachten. Dat komt natuurlijk door mijn nieuwe leven als oma, dat begrijp je! Frenkie is een dot van een baby die je niet meer loslaat. Het gaat allemaal goed en hij groeit als kool. Ik vind het natuurlijk ook zeer betreurenswaardig dat je hier niet in de buurt bent om het familie-geluk met ons te delen. We moeten ons maar verheugen op de zomer, want ik hoop dat wij dan weer naar jou toe vliegen, met Frenkie (en zijn ouders) als trofee!

Ondertussen zitten we allemaal weer in een nieuwe lockdown-achtige fase. Stomvervelend, maar sommige mensen worden er wel enorm creatief van. Vooral de horeca laat zich hier en daar van z’n beste kant zien. Zo haalde ik vrijdag ‘een kistje van De Klepel’ op bij ons lievelingsrestaurant in Amsterdam. Een houten kistje met een voortreffelijke fles wijn, en allemaal hapjes (grignoters) die we daar zo graag eten: jambon persillé, rillette van makreel, terrine van zalm, dragon en crème fraîche en gemarineerde octopus met linzen in vinaigrette. Loopt het water je niet in de mond, als komt het uit de Franse keuken? 

Liefs

Karin