Anna’s amandeltoetje

Ciao fratello,

Dank voor het toesturen van die link naar Foodtube. Ik kreeg tranen in mijn ogen bij het zien van het filmpje waarin banketbakker Cees Holtkamp met zijn kleindochter Stella (met dat lieve witte schortje!) marsepeinen diertjes maakt. En het fragment waarin hij uitlegt hoe hij van grote, Spaanse amandelen, suiker en een ei marsepein maakt, is ook nog eens heel informatief. Wist jij dat je marsepeindeeg een week in de ijskast moet laten rijpen voordat je het kunt verwerken? Als ik me niet vergis, heb jij omstreeks deze tijd van het jaar amandelen van eigen bodem. Wat doe je daar eigenlijk mee? Walnoten -die heb ik weer in grote getale, kun je tenminste nog gewoon kraken en opeten. Maar met amandelen is dat niet zo eenvoudig. Amandelmelk maken is ook nog een idee, dat moet echt waanzinnig gezond zijn. Een kwestie van (200 gram) gewelde amandelen en (1 liter) water blenderen en door een linnen (thee)zeef persen. Een snufje zout en eventueel twee eetlepels honing erdoor en je hebt een rijk alternatief voor koeien- of sojamelk.

Liefs

Karin

Carissima sorella mia,

Het amandelen oogsten is net achter de rug. Net als bij het olijven plukken worden er netten onder de bomen gelegd om ze op te vangen, maar amandelen worden met stokken van de takken geslagen terwijl olijven met de hand of met een machine worden geoogst. Het is een bezigheid die eigenlijk voornamelijk door de oudere generatie wordt gebezigd, omdat het vrij vermoeiend werk is en jongeren hebben daar geen zin meer in. De amandelen hebben -behalve hun harde dop, ook nog een buitenste, taaie schil. Die moet er eerst af, voordat het echte kraken kan beginnen. Je ziet regelmatig een stel oudjes voor de trullo zitten met ieder een plank op hun schoot. Met een steen slaan ze daarop de amandelen een voor een open. In de hele streek is maar één machine die de amandelen stukslaat – en ook dat is een oudje, waarschijnlijk van voor de oorlog. Toch brengen we daar onze twee zakken van vijftig kilo naar toe, omdat wij niet het geduld hebben om alles zelf te kraken. Het ding staat in een schuur bij een masseria in de buurt van Ceglie en ziet er uit als een reusachtige opengewerkte piano die verrijkt is met lopende banden, tandwielen en allerlei andere ingewikkelde mechanieken. De boer leegt onze zakken in een soort grote trechter. Even is het muisstil. Dan zet hij een soort koptelefoon op, draait aan een knop en alles begint met een oorverdovende herrie te draaien, te schudden en te hameren. Horen en zien vergaat je. Kippen fladderen heftig geschrokken alle kanten op. De gepelde amandelen en de schillen worden in twee verschillende juten zakken opgevangen. Dan betalen we vijf euro en krijgen de zak met amandelen mee naar huis – en ook de zak met schillen. Die zijn uitstekend geschikt om de pizza oven mee warm te stoken, omdat ze lang branden en erg veel hitte geven. Thuis maakt Anna het allerlekkerste amandeltoetje ter wereld.

Tanti baci,

Frans