Anatra con crauti e mele – Eend met zuurkool en appel

Carissima sorella mia,

We zijn weer op weg naar Nederland met een bestelbus vol olijfolie. We moesten ons vertrek minstens een week uitstellen omdat het weer te slecht was. Er woei dagenlang een ijzige storm kracht 9, die grote hoeveelheden sneeuw horizontaal langs het huis blies. De wegen waren daardoor onbegaanbaar en de waterleiding bevroor. Gelukkig had ik een varken in de vrieskist en genoeg hout om ons warm te stoken anders was het leven enigszins problematisch geworden. Ook toen we uiteindelijk op weg gingen waren de voorspellingen weinig geruststellend. Nog steeds veel sneeuwval (een hotel in Abruzzo werd volledig onder een lawine bedolven) en aardschokken teisterden het toch al zo beproefde Midden-Italië. Gelukkig merkten we van al deze rampspoed niks en konden redelijk probleemloos naar Bologna rijden. Daar leerde ik de nieuwe vriend van Anna’s dochter Chicca kennen.

Ze heeft in de loop der jaren op zoek naar de ware Jacob heel wat kleurrijke personages versleten: een neurotische, failliete telefoonverkoper, een depressieve ex-voetballer en jeugdtrainer en een hypochondrische loodgieter annex bordeelhouder. Maar de man met wie ze nu samenwoont spant de kroon. Hij is een reusachtige, heel (zacht)aardige carabiniere, skinhead en lid van een Harley Davidson motorclub. Daarbij maakt hij allerlei lederen kunstvoorwerpen en SM attributen die met doodskoppen zijn versierd. Aan de muur in zijn huis hangt een kruis dat is gemaakt van 8 geweren met in het midden een gasmasker. Heel kunstig. Hij was blij met het stuk kinnebakspek en de pancetta die ik hem gaf. Vervolgens maakte hij iets voor mij dat je niet vaak krijgt: tagliatelle met Bolognese saus, maar dan met inplaats van gewoon gehakt, vlees van een ree! Daar kun je als carabiniere iets makkelijker aankomen dan de gemiddelde Italiaan, begreep ik. Hij vertelde dat de vrouw van een jager hem ooit het geheim had verklapt hoe je de wildsmaak uit vlees krijgt: even in kokend water leggen zodat het bloed eruit stroomt en dat met een schuimspaan verwijderen. Afijn, aan cultuur nooit gebrek in dit rijke land.
Tot gauw in Amsterdam!

Tanti baci,

Frans

Ciao fratello,

Waarom zou je in hemelsnaam de wildsmaak uit wild willen halen? Toevallig at ik vanavond wilde eendenborst, en die had inderdaad een nadrukkelijke wildsmaak. Daar moet je van houden, en anders kun je beter een tamme eend nemen. Nou ja, het zal wel typisch iets voor een carabiniere zijn. Dat is een lid van een soort gendarmerie, toch? Doen er in Italië niet veel flauwe moppen over carabinieri de ronde? Ik herinner me er één die jij me vertelde. Vier mannen zitten in een trein en één van hen vraagt: ‘Kennen jullie de laatste carabinieri mop al?’ Zegt een van de andere drie: ‘Ik waarschuw je, want ik bèn een carabiniere’. Zegt een derde: ‘Geeft niet, we leggen hem later wel uit’.

Behalve eend, had ik vandaag ook zuurkool gemaakt. Op de gewone manier: lang stoven met ui, wijn, zuurkoolspek en een appeltje, maar dit keer had ik het hele zaakje een middag lang in een tajine op de kachel gezet. Wel eerst even de ui en het vlees aangebraden op het vuur. De zuurkool werd heerlijk zacht, maar behield toch een bite. Echt een succes, zuurkool in de tajine. En het staat zo mooi op tafel !

Liefs

Karin